عنوان
|
اندازه دولت و بیکاری در اقتصاد ایران
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
کلیدواژهها
|
اندازه دولت، نرخ بیکاری، رگرسیون آستانه ای، اقتصاد ایران
|
چکیده
|
بیکاری یکی از مهم ترین چالش های پیش روی اقتصاد ایران به شمار می رود که بر عملکرد اقتصاد و جامعه اثرگذار است. هدف از این مقاله بررسی اثر اندازه دولت بر نرخ بیکاری در اقتصاد ایران است. برای این منظور با استفاده از مدل کریستوپولس ، لویزیدس و تسوناس (2005) ارتباط اندازه دولت -نسبت مخارج دولت به تولید ناخالص داخلی- و بیکاری در اقتصاد ایران طی دوره 1391-1353 بررسی گردید. نتایج برآورد مدل آستانه ای در این تحقیق نشان می دهد تا وقتی اندازه مخارج دولت کمتر از 2484/0 باشد، افزایش اندازه مخارج عمرانی دولت باعث کاهش قابل توجه نرخ بیکاری شده است اما پس از حد آستانه ای مذکور، اثر اندازه مخارج عمرانی بر کاهش نرخ بیکاری به میزان قابل توجهی کاهش یافته است که می تواند از تبعات اثر ازدحامی فعالیت های گسترده دولت باشد که فضا را بر بخش خصوصی تنگ تر نموده است. همچنین نتایج برآورد مدل نشان می دهد که نرخ تورم اثری منفی و معنی داربر نرخ بیکاری دارد که تاییدی بر صحت منحنی فیلیپس در اقتصاد ایران است.
|
پژوهشگران
|
هدی زبیری (نفر سوم)، یونس نادمی (نفر دوم)، سعید کریمی پتانلار (نفر اول)
|