مشخصات پژوهش

عنوان	کارکردهای تعلیق در ایجاد ابهامهای زبانی و ویرایشی با تکیه بر اشعار نیما یوشیج، شاملو و موسوی
نوع پژوهش	مقاله چاپ شده
کلیدواژه‌ها	ابهام و تعلیق، ابهام زبانی و ویرایشی در شعر معاصر، ابهام در شعر نیما، ابهام در شعر شاملو، ابهام در شعر موسوی.
چکیده	ابهام گرایی یکی از ویژگی های بعضی از اشعار برجسته معاصر است که بر اثر القای مفاهیم بکر و از پیش نیندیشیده ایجاد می شود. یکی از کارکردهای اینگونه ابهام، ایجاد حس تعلیق است. تعلیق، حالت انتظاری است که گوینده، مخاطب را آگاهانه و هدفمند در تردید و بی خبری ازنتیجه روایت قرار می دهد؛ اما به کمک عناصر زبانی، امکان اندیشه، پیش بینی و کشف حلقه های گمشده را در گزاره های شعری فراهم می سازد. تعلیق مخاطب در فهم معانی و مقاصد گوینده، شوق خواندن را سبب می شود. حسّ کنجکاوی خواننده به انضمامِ پیش فرض ها، پیش اندیشی هایش و امکان هایی که طی هر تعلیق رخ می دهد، سبب بازتولید معنا می شود.در این جستار، پس از بررسی عوامل زبانی و ویرایشی ابهام همچون واژگان ناآشنا، چندزبانگی، وجود اصطلاحات جدید، کاربرد واژگان تازه و بومی، باستان گرایی، اصطلاحات تخصصی، حذف، جابه جایی ضمیر، هنجارگریزی ویرایشی و... تحلیل خواهد شد که شاعران معاصر، چگونه از این عوامل برای ایجاد تعلیق با کارکردهایی چون برجسته سازی، آشنایی زدایی، نوگرایی، توسعه معنایی، چندمعنایی، ایجاز، انتقال بنمایه های فرهنگ بومی، توسعه و غنای زبان بهره می جویند تا بتوانند مخاطب را در جریان روایت با خود همراه سازند.
پژوهشگران	مسعود روحانی (نفر چهارم)، علی اکبر باقری خلیلی (نفر سوم)، حسین حسن پورآلاشتی (نفر دوم)، ملیحه هاشمی (نفر اول)