مشخصات پژوهش

عنوان	اثر حفاظتی هسپرتین و نانوهسپرتین بر رفتارهای شبه اضطرابی و شاخص های بیوشیمیایی در تزریق درون بطنی مغزی استرپتوزوتوسین
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	فلاونوئید، نانوهسپرتین، بیماری آلزایمر، رفتار شبه اضطرابی، استرپتوزوتوسین، استرس اکسیداتیو.
چکیده	زمینه: فلاونوئیدها ترکیبات پلی فنولی هستند که در گیاهان، میوه ها و سبزیجات یافت می شوند و دارای فعالیت-های آنتی اکسیدانی واثرات محافظتی می باشند و می توانند به راحتی از سد خونی مغزی عبور کرده و اثرات فارماکولوژیک خود را در مناطق هدف مغز القا کنند. زوال عقل ناشی از بیماری آلزایمر در ابتدا با آسیب سیناپسی مشخص می شود و سپس از دست دادن نورون ها و پاتوژنز مرتبط با اختلالات شناختی پیشرفته همراه با اختلالات روانی مانند اضطراب و افسردگی است. هسپرتین یکی از فلاونوئید های طبیعی با آنتی اکسیدان های مطلوب و اثرات ضد التهابی و ضد آپوپتوز است که در مرکبات یافت می شود. با این حال، بازدهی درمانی و قابلیت دسترسی به آن به علت حلالیت ضعیف آن در آب محدود شده است. در مطالعه حاضر اثر هسپرتین و نانوهسپرتین در مدل موش مبتلا به بیماری آلزایمر که به وسیله تزریق داخل بطنی مغزی استرپتوزوتوسین ایجاد شد مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: موش ها بصورت تصادفی به شش گروه 7 تایی تقسیم شدند. گروه کنترل: سالین را به صورت درون بطنی مغزی و آب مقطر را به صورت گاواژ دریافت کردند، گروه بیمار: 3 میلی گرم/ کیلوگرم/رت استرپتوزوتوسین را به صورت درون بطنی مغزی دریافت کردند، گروه های تیمار: هسپرتین و نانوهسپرتین 10 و 20 میلی گرم بر کیلوگرم را بعد از تزریق استرپتوزوتوسین بصورت درون بطنی مغزی به مدت 21 روز بصورت گاواژ دریافت کردند. رفتار اضطرابی توسط آزمون ماز صلیبی بالاتر از زمینه ارزیابی شد سپس نشانگرهای بیوشیمیایی استرس اکسیداتیو؛ آنزیم های کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز، گلوتاتیون ردوکتاز و سطح مالون دی آلدهید وگلوتاتیون در قشر مغز اندازه گیری شد. نتایج: استرپتوزوتوسین در گروه بیمار باعث افزایش معنی دار رفتارهای شبه اضطرابی شد در حالی که تیمار با هسپرتین و نانوهسپرتین، بطور معنی داری سبب کاهش رفتارهای شبه اضطرابی شد (05/0>p). فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی و سطح گلوتاتیون در گروه بیمار بطور معنی داری کاهش یافت (05/0p<) اما سطح مالون دی آلدهید بطور معنی داری (05/0>p) افزایش یافت. در حالی که فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی پس از مصرف خوراکی هسپرتین و نانوهسپرتین افزایش یافت و سطوح مالون دی آلدهید و گلوتاتیون نیز به ترتیب کاهش و افزایش یافت (05/0>p). بحث: یافته های حاصل از این پژوهش نشان می ده
پژوهشگران	فرهاد ولی زادگان (استاد مشاور)، اکبر حاجی زاده مقدم (استاد راهنما)، حنانه احمدنیا (دانشجو)