مشخصات پژوهش

عنوان	اثر حفاظتی مصرف خوراکی هسپرتین و نانوکریستال آن برآسیب ناشی از تزریق درون بطنی – مغزی استروپتوزوتوسین
نوع پژوهش	مقاله ارائه شده
کلیدواژه‌ها	هسپرتین و نانوکریستال آن ، آلزایمر، استروپتوزوتوسین
چکیده	مقدمه: استرس اکسیداتیو، پروسه ای است که به عنوان فاکتور درگیر در فرآیند پیری و چندین بیماری نورودژنریتیو از جمله آلزایمر شناخته شده است. هسپرتین ترکیب شیمیایی پلی فنولیک می باشد که توانایی حذف رادیکال های آزاد را دارند. هدف از این مطالعه ارزیابی فعالیت حفاظت نورونی هسپرتین و نانوهسپرتین بر علیه سمیت نورونی القاء شده توسط استروپتوزوسین در موش صحرایی نر نژاد ویستار می باشد. مواد و روش ها: موش ها به صورت تصادفی به شش گروه تقسیم شدند. گروه اول: دریافت آب مقطر به صورت گاواژ و سالین به صورت تزریق ICV، گروه دوم 3 میلی گرم/ کیلوگرم/رت STZ به صورت تزریق ICV، گروه سوم: 10 میلی گرم/ کیلوگرم/رت هسپرتین+ STZ، گروه چهارم: 20 میلی گرم/ کیلوگرم/ رت هسپرتین+ STZ، گروه پنجم: 10 میلی گرم/ کیلوگرم/ رت نانوهسپرتین+ STZ، گروه ششم: 20 میلی گرم/ کیلوگرم/ رت نانوهسپرتین+ STZ. سپس موش ها بعد از بیهوشی سربریده شدند وسطح آنزیم گلوتاتیون ردوکتاز و گلوتاتیون پراکسیداز درنمونه مغزی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج و بحث: نتایج بدست آمده از این مطالعه نشان می دهد که تزریق استروپتوزوسین موجب کاهش فعالیت آنزیم گلوتاتیون ردوکتاز و گلوتاتیون پراکسیداز و تیمار با هسپرتین و نانوهسپرتین بصورت معنی داری موجب افزایش فعالیت آنزیم گلوتاتیون ردوکتاز و گلوتاتیون پراکسیداز می شود. نتیجه می گیریم که خاصیت آنتی اکسیدانی هسپرتین و نانوکریستال آن سبب افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی در مغز می شود.
پژوهشگران	صدیقه خانجانی جلودار (نفر چهارم)، فرهاد ولی زادگان (نفر سوم)، اکبر حاجی زاده مقدم (نفر دوم)، حنانه احمدنیا (نفر اول)