|
عنوان
|
تاثیر تمرین هوازی بر مقادیر آکواپورین7 بافت چربی احشایی در موش های صحرایی تغذیه شده با غذای پرچرب
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
آکواپورین7، بافت چربی اپیدیدیمال، چاقی، تمرین هوازی، غذای پرچرب
|
|
چکیده
|
مقدمه: آکواپورین7 (AQP7) به عنوان کانالِ تراوایی گلیسرول از بافت چربی در کنترل تجمع تریگلیسریدها در بافت چربی و توسعه ی چاقی و اختلالات متابولیکی مرتبط با آن نقش مهمی ایفا می کند. هدف مطالعه ی حاضر، ارزیابی تاثیر تمرین هوازی بر مقادیرAQP7 در بافت چربی اپیدیدیمال موشهای صحرایی تغذیه شده با غذای پرچرب بود. مواد و روشها: 28 سر موش صحرایی نر ویستار ( 4 تا 6 هفتهای) به صورت تصادفی به دو گروه غذای نرمال ( 14 سر) و پرچرب (14 سر) تقسیم شدند. پس از 10 هفته تغذیه با غذای نرمال یا پرچرب، هر گروه به دو گروه کنترل (7 سر) و تمرین هوازی (7 سر) تقسیم شدند. برنامه ی تمرین هوازی شامل دویدن روی نوارگردان با سرعت 20 متر در دقیقه به مدت 10 هفته (5 روز در هفته) بود. مقادیرAQP7 بافت چربی اپیدیدیمال و انسولین پلاسمایی به روش الایزا اندازهگیری شدند. سطوح گلوکز و پروفایل لیپیدی پلاسما و شاخص مقاومت به انسولین نیز بررسی شدند. یافتهها: مصرف غذای پرچرب باعث افزایش وزن بدن، وزن چربی اپیدیدیمال، سطوح انسولین پلاسما و شاخص مقاومت انسولینی شد (05/0P<). مقادیر AQP7 بافت چربی اپیدیدیمال بر اثر مصرف غذای پرچرب کاهش یافت (003/0P=) اما تمرین هوازی باعث افزایش مقادیرAQP7 در هردو گروه تغذیه شده با غذای پرچرب و نرمال شد (003/0P=). این برنامهی تمرین هم چنین منجر به بهبود سطوح گلوکز، انسولین و پروفایل لیپیدی پلاسما و شاخص مقاومت به انسولین گردید (05/0P<). نتیجهگیری: این نتایج نشان میدهد تمرین هوازی ممکن است با افزایش مقادیر AQP7 موجود در بافت چربی، در بهبود شرایط متابولیکی اثرگذار باشد.
|
|
پژوهشگران
|
علی رضا صفرزاده (نفر سوم)، الهه طالبی گرکانی (نفر دوم)، یدالله نوری شورابی (نفر اول)
|