مشخصات پژوهش

عنوان	رتبه بندی سرمایه اجتماعی در مراکز استان های کشور
نوع پژوهش	مقاله چاپ شده
کلیدواژه‌ها	تاکسونومی عددی، تحلیل عاملی، سرمایه اجتماعی، سنجش سرمایه اجتماعی
چکیده	طرح مسئله: سرمایه اجتماعی مفهومی است که کیفیت و کمیت روابط حاکم میان افراد را مورد بحث قرار می‌دهد. روش: برای سنجش سرمایه اجتماعی، با استمداد از روش استون و هیوز (2003)، سرمایه اجتماعی را در 3 سطحِ خرد، تعمیم‌یافته و کلان، و دو نوع ساختاری و شناختی مورد بررسی قرار می‌دهیم. به این ترتیب سرمایه اجتماعی را به 6 خانه تقسیم کرده، برای هر خانه تعدادی شاخص را از دو پیمایش ملی انتخاب نموده و سپس به کمک دو روش تاکسونومی عددی و تحلیل عاملی، به رتبه‌بندیِ مراکز استان‌های کشور بر اساس شاخص‌های سرمایه اجتماعی ‌پرداخته ایم. یافته ها: برای هر مرکز استانی طبق آمار سال 1379 به 6 درجه و رتبه دست یافتیم که مبین 6 نوع سرمایه اجتماعی در هر کدام است. سپس با محاسبه‌ی میانگین و انحراف معیار به این نتیجه رسیدیم که شهر ایلام دارای بهترین میانگین و کم‌ترین انحراف معیار در انواع شش‌گانه‌ی سرمایه اجتماعی است و تهران در پایین‌ترین موقعیتِ آن. نتایج: با توجه به تفاوتهای موجود برای تعیین هدف و سیاست هایی که در جهت افزایش سرمایه اجتماعی عمل می کنند، باید مولفه ها و شاخص های تعیین کننده سرمایه اجتماعی آن بخش یا شهر را به صورت خاص مورد مطالعه قرار دهیم.
پژوهشگران	محمود شارع پور (نفر سوم)، زهرا میلا علمی (نفر دوم)، سید امیرحسین حسینی (نفر اول)