مشخصات پژوهش

عنوان	اثرات عصاره گل ساعتی (Passiflora) بر اضطراب و حافظه فضایی القاء شده با کلونازپام در موشهای صحرایی نر; نقش استرس اکسیداتیو
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	حافظه فضایی، هیپوکامپ، اضطراب، کلونازپام، پاسی فلورا (گل ساعتی)،
چکیده	اضطراب وضعیتی است که هر فردی در زندگی تجربه میکند. مشخص شده است که کاهش آستانه سیناپسی در هنگام اضطراب، پاسخ دفاعی به محرکهای عادی را افزایش میدهد. مصرف بنزودیازپینها باعث وابستگی و قطع مصرف آنها باعث سندرم ترک دارو میشود. سوء مصرف مزمن کلونازپام بر سیستم عصبی مرکزی (CNS) تأثیر میگذارد و باعث اختلالات عصبی مختلف مانند رفتارهای شبه اضطرابی، نقص حافظه و یادگیری و آسیب اکسیداتیو میشود. در طب گیاهی داروهای مختلف خاصیت آرام بخشی دارند. گیاه گل ساعتی با نام علمی Passiflora در سراسر جهان به عنوان یک داروی ضد اضطراب، آرام بخش و آنتی اکسیدان استفاده میشود. در این تحقیق، اثرات محافظت عصبی عصاره گیاه گل ساعتی بر رفتارهای شبه اضطرابی، کمبود حافظه و آسیب اکسیداتیو در نواحی قشر مغز و هیپوکامپ موش‌های صحرایی نر مورد مطالعه قرار گرفت. در این مطالعه 36 سر موش صحرایی نر به طور تصادفی به 6 گروه (6n=) تقسیم شدند: کنترل، E300 (عصاره گل ساعتی با دوز 300 میلیگرم بر کیلوگرم)، کلونازپام (کلونازپام دوز 2 میلیگرم بر کیلوگرم)، E100+Clo (تیمار با عصاره گل ساعتی در دوز 100 میلیگرم بر کیلوگرم + کلونازپام)، E200+Clo (تیمار با عصاره گل ساعتی در دوز 200 میلیگرم بر کیلوگرم + کلونازپام)، و E300+Clo (تیمار با عصاره گل ساعتی در دوز 300 میلیگرم بر کیلوگرم + کلونازپام). موشها ابتدا عصاره گل ساعتی را به صورت خوراکی و پس از 30 دقیقه کلونازپام را به صورت داخل صفاقی و به مدت 15 روز متوالی دریافت کردند. در این تحقیق، رفتارهای شبه اضطرابی و نقص حافظه با استفاده از آزمون ماز صلیبی بالاتر از زمینه (EPM) مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس فعالیت آنزیمهای کاتالاز (CAT)، سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و استیلکولین استراز (AChE) مورد سنجش قرار گرفت. درمان با عصاره گل ساعتی به طور قابل توجهی رفتارهای شبه اضطرابی و نقص حافظه را بهبود بخشید. تیمار با عصاره گل ساعتی به طور قابل توجهی فعالیت آنزیم AChE را کاهش و فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدانی CAT و SOD را در نواحی قشر مغز و هیپوکامپ افزایش داد. مطالعه حاضر نشان داد که تیمار با عصاره گل ساعتی در واقع آسیب اکسیداتیو، رفتارهای شبه اضطرابی و نقص حافظه را در مغز بهبود می‌بخشد و این یک راهکار معقول برای کاهش پیامدهای مخرب
پژوهشگران	باقر سیدعلیپور (استاد مشاور)، فرهاد ولی زادگان (استاد راهنما)، نیلوفر بیابانی (دانشجو)