مشخصات پژوهش

عنوان	ارزیابی وتحلیل وضعیت توسعه پایدار درمناطق کلانشهرها(اصفهان)
نوع پژوهش	مقاله چاپ شده
کلیدواژه‌ها	توسعه پایدار، مناطق شهری، شاخصهای توسعه، کلانشهر اصفهان
چکیده	شهر اصفهان ازجمله شهرهایی است که در ناحیه خشک ایران قرار دارد و به دلیل محدودیتهای فراوان، مشکلاتی در زمینه شبکه حمل و نقل شهری، محیط زیست شهری، فضاهای فرهنگی دارد که با رشد جمعیت ابعاد گستردهتری یافته و زمینه نابرابری و رقابتهای ناسالم را جهت دسترسی به امکانات و تسهیلات شهری در سطح شهر ایجاد میکند. هدف این تحقیق تحلیل و ارزیابی توسعه پایدار کلانشهر اصفهان از طریق بررسی 66 شاخص توسعه میباشد. شاخصهای مورد بررسی شامل پنج گروه کلی شاخصهای اجتماعی- اقتصادی، فرهنگی- آموزشی، کالبدی- زیست محیطی، زیربنایی- مسکونی و شاخصهای دسترسی میباشد. روش تحقیق توصیفی– تحلیلی و نتایج حاصل از پژوهش کاربردی- توسعهای است. از روشها و تکنیکهای تصمیمگیری چند معیاره تاپسیس، ضریب آنتروپی، تحلیل خوشهای سلسله مراتبی و ضریب پراکندگی جهت تحلیل دادههای پژوهش استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان میدهد که منطقه شش و پنج شهر اصفهان از نظر شاخص نهایی توسعه با امتیاز توسعه 0/743 و 0/741 برخوردارترین مناطق شهر بوده و اختلاف نسبتاً محسوسی با دیگر نواحی شهر دارند. منطقه ده شهر اصفهان نیز با امتیاز 0/087 کم توسعهیافتهترین و محرومترین منطقه شهر میباشد. نتیجه حاصل از تحلیل خوشهای سلسله مراتبی نیز حاکی از آن است که مناطق شش و پنج شهر اصفهان در سطح اول، مناطق یک و سه شهر در سطح دوم و ده منطقه باقیمانده شهر در سطح سوم توسعه قرار دارند و عنوان مناطق محروم شهر را دارند. ضریب پراکندگی شاخص توسعه در سطح مناطق چهاردهگانه شهر اصفهان برابر با 0/658 محاسبه شد.
پژوهشگران	سمیه احمدی نژاد (نفر سوم)، همت اله رورده (نفر دوم)، رحیم بردی آنامرادنژاد (نفر اول)