مشخصات پژوهش

عنوان	تأثیر تمرین راه رفتن با علامت گذاری شنیداری بر هم انقباضی عضلات اندام تحتانی سالمندان سالم
نوع پژوهش	مقاله چاپ شده
کلیدواژه‌ها	الکترومیوگرافی، سالمندی اولیه، علامت گذاری ریتمیک شنیداری، هم انقباضی
چکیده	سالمندان سطوح بالایی از هم انقباضی را در عضلات اندام تحتانی نشان می دهند که بیشتر برای جبران زوال اندام ها و کنترل حرکتی بهتر ظاهر می شود. راه رفتن عادی و بی نقص علاوه بر سلامت عوامل عصب عضله به سلامت شناختی و نیز خودکاری حرکت بستگی دارد؛ بنابراین می توان با به چالش کشیدن منابع اجرایی از طریق علامت گذاری ریتمیک شنیداری توجه فرد را به بیرون جلب کرده و فعالیت روزمره ایی چون راه رفتن را به خودکار و بدون تمرکز تغییر داد. روش ها: 30 مرد سالمند واجد شرایط در دامنه سنی 60 تا 75 ساله به طور داوطلبانه انتخاب و در 2 گروه کنترل (گروه بدون تمرین و گروه راه رفتن بدون علامت گذاری شنیداری) و 1 گروه جربی (راه رفتن با علامت گذاری شنیداری) تقسیم شدند. برای ارزیابی هم انقباضی عضله، الگوی فعالیت عضلات اندام تحتانی ازجمله: نعلی، ساقی قدامی، پهن داخلی، پهن خارجی و دوسر رانی طی 90 ثانیه راه رفتن با سرعت ترجیحی در پیش و پس آزمون مورد بررسی قرار گرفت. تمرینات به مدت 6 هفته، 3 جلسه در هفته و هر جلسه 20 دقیقه انجام شد. تحلیل داده ها با استفاده از مدل آنالیز کوواریانس و آزمون نا پارامتریک بوت استرپ در سطح معناداری 05/0 انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بعد از 18 جلسه تمرین، هم انقباضی در عضلات همکار بیشتر و عضلات موافق و مخالف کمتر شده، اما این یافته ها ازنظر آماری، معنادار نبوده است (05/0
پژوهشگران	سید اسماعیل حسینی نژاد (نفر چهارم)، مژگان معمار مقدم (نفر سوم)، ضیاء فلاح محمدی (نفر دوم)، حدیث حسینی (نفر اول)