مشخصات پژوهش

عنوان	اثر تمرین هوازی تداومی و تناوبی همراه با مصرف مکمل سیلیمارین بر میزان آنزیم های کبدی و تغییرات بافت کبد در موش های صحرایی مبتلا به کبد چرب غیر الکلی القاء شده با دگزامتازون
نوع پژوهش	مقاله چاپ شده
کلیدواژه‌ها	تمرین تناوبی شدید؛ سیلیمارین؛ آسپارات آمینوترانسفراز؛ آلانین آمینوترانسفراز؛ هیستولوژی
چکیده	هدف: هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر تمرینات هوازی تداومی و تناوبی شدید همراه با مصرف سیلیمارین بر سطوح سرمی آنزیم های کبدی و تغییرات بافت کبد موش های صحرایی مبتلا به کبد چرب بود. روش: در این مطالعه موشهای صحرایی نر پس از تزریق دگزا به 6 گروه مختلف تقسیم شدند: 1-کنترل بیمار 2-سیلیمارین 3- تمرین تناوبی 4- تمرین تناوبی+سیلیمارین 5-تمرین تداومی 6-تمرین تداومی+ سیلیمارین. در گروههای سیلیمارین، 300 میلی-گرم محلول سیلیمارین به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن گاواژ شد. گروه های تمرینی به مدت 8 هفته تمرین تداومی (54 دقیقه با سرعت 20 متر در دقیقه) و تمرین تناوبی با شدت بالا (6 وهله ی 3 دقیقه ای با سرعت 40 متر در دقیقه و 3 دقیقه ریکاوری فعال با سرعت 20 متر در دقیقه) با شیب 15 درجه را روی تردمیل انجام دادند. یافته ها: مصرف سیلیمارین و انجام تمرینات ورزشی موجب بهبود تغییرات بافتی در مقایسه با گروه کنترل شد. همچنین اثر تعاملی مصرف مکمل و تمرین بر سطوح AST و ALT معنادار نبود. مصرف سیلیمارین موجب کاهش معنادار سطوح آنزیم AST و ALT شده بود (05/0p≤). سطوح AST در گروه تمرین تناوبی نسبت به گروه کنترل بطور معناداری بالاتر بود (05/0p≤). مقدار این آنزیم در گروه تمرین تناوبی+سیلیمارین نسبت به گروه تمرین تناوبی بطور معناداری کاهش یافته بود (05/0p≤). نتیجه گیری: مصرف سیلیمارین و تمرین هوازی (تداومی و تناوبی) بصورت مجزا و در ترکیب با یکدیگر می تواند موجب بهبود وضعیت بافت کبد موش های صحرایی مبتلا به کبد چرب غیر الکلی القاء شده با دگزامتازون شود.
پژوهشگران	ابولفضل اکبری (نفر چهارم)، خدیجه نصیری (نفر سوم)، الهه طالبی گرکانی (نفر دوم)، فاطمه مختاری اندانی (نفر اول)