ببر اساس قانون اوکان، کاهش نرخ بیکاری منوط به افزایش تولید ملّی است. به عبارتی بین تولید ملّی و نرخ بیکاری رابطهای منفی برقرار است. سوال اساسی پژوهش حاضر این است که آیا رابطه بین این دو متغیر در اقتصاد ایران، رابطهای خطی و متقارن است یا خیر؟ مطالعات اخیر به رابطه نامتقارن بین تولید و بیکاری در کشورهای مختلف تاکید دارند. هدف مقاله حاضر این است که با استفاده از دادههای فصلی طی دوره زمانی 95-1380 فرضیه اثر نامتقارن تولید بر بیکاری را مورد بررسی قرار گیرد. به این منظور از روش اقتصادسنجی خودرگرسیون با وقفه توزیعی غیرخطی در قالب دو متغیر تولید کل و تولید غیرنفتی استفاده شده است. یافتهها از رابطه نامتقارن در سناریو تولید غیرنفتی حمایت مینماید اما ارتباط معناداری در سناریو تولید کل مشاهده نشده است. در سناریو تولید غیرنفتی، اثر سویه منفی تولید بر بیکاری از اثر سویه مثبت بیشتر است. بر این اساس پدیده احیای اقتصاد با ریسک کمشغلی در اقتصاد ایران محتمل است یعنی این امکان وجود دارد که با عبور از سالهای رکود نتوان تمامی مشاغل از دسترفته را جبران نمود.
