هدف این مقاله مطالعه رابطه جذابیت برند کارفرمایان ایرانی و کاهش تمایل نخبگان برای مهاجرت، و نقش امکان مهاجرت در تعدیل این رابطه، می باشد. دراین پژوهش ترکیبی، با انجام مصاحبه های نیمه ساختار یافته، با 44 دانشجوی سال آخر تعدادی از دانشگاه های مهندسی تهران شاخص های جذابیت برند کارفرما شناسایی و سپس ، از پرسشنامه بومی شده جذابیت برند کارفرما و پرسشنامه های استاندارد امکان مهاجرت و گرایش به مهاجرت استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شامل 12624 دانشجوی سال آخر در مقاطع مختلف دانشگاه های فنی و مهندسی برتر ایران بر اساس رتبه بندی شانگهای (2017)، می باشد، که با نمونه گیری تصادفی طبقه ای، از 694 نفر اطلاعات جمع آوری شد. در تحلیل داده های کیفی از روش تحلیل تم و برای تحلیل داده های کمّی از مدل سازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی و نرم افزار پی ال اس استفاده شد. یافته های پژوهش نشان می دهد جذابیت برند کارفرما با کاهش گرایش به مهاجرت دانشجوها رابطه معنی داری دارد و این رابطه توسط متغیر امکان مهاجرت تعدیل می شود. برمبنای یافته های پژوهش، می توان انتظار داشت با ارتقاء جذابیت برند کارفرمایی در ارزش های اقتصادی، توسعه ای، نوآوری و اجتماعی، گرایش نخبگان به مهاجرت کاهش می یابد.
