با توجه به کاربرد وسیع روش های تصمیم گیری چند معیاره در این پژوهش سعی شده است از تکنیک بهترین- بدترین ( BWM) برای رتبه بندی سازوکار های ضد بازاریابی در مقابل گرایش به مصرف دخانیات که از طریق یک مصاحبه نیمه ساختاریافته و ادبیات پژوهش استخراج شده است، استفاده شود. بر همین اساس از پرسشنامه BWM استفاده شده است. پرسشنامه در بین ده نفر از خبرگان دانشگاه مازندران که در زمینه آسیب های اجتماعی فعالیت داشته اند توزیع شده است و با استفاده از نرم افزار Excel و LINDO تعدادی گزینه با توجه به تعدادی شاخص مورد ارزیابی قرار گرفته اند تا بهترین گزینه انتخاب شود. و در نهایت مطلوب ترین تا کم اهمت ترین سازوکار ضد بازاریابی شناسایی و رتبه بندی شد. نتایج نشان داده است که بهترین سازوکار ضد بازاریابی در مقابل گرایش به مصرف دخانیات آموزش و کم اهمیت ترین آن افزایش قیمت دخانیات می باشد.
