کسب و کارهای نوپا بخش بالقوه مهمی در صنایع کشور هستند که پتانسیل بالایی در اشتغال‌زایی جامعه امروزی دارند لذا توجه ویژه به مسیر پیشرفت و توسعه پایدارآنها ضرورت دارد از این رو در این پژوهش به «تدوین مدل پایداری کسب و کارهای نوپا در سطح بین بنگاهی با استفاده از استراتژی نظریه داده بنیاد» پرداختیم. این تحقیق به لحاظ هدف توسعه‌ای، به لحاظ ماهیت داده‌ها کیفی به روش نظریه داده بنیاد با رویکرد استراوس و کوربین و بر اساس روش جمع‌آوری داده‌ها و اطلاعات از نوع نظری می‌باشد و اطلاعات به صورت میدانی و با مرور ادبیات گذشته و مصاحبه جمع‌آوری شد. جامعه آماری تحقیق شامل صاحبان کسب و کارهای نوپای موفق بود. نمونه گیری به روش گلوله برفی و تا رسیدن مقوله ها به اشباع نظری ادامه یافت و بعد از ۱۳ مصاحبه اشباع نظری صورت گرفت. ابزار پژوهش حاضر، مصاحبه های نیمه ساختاریافته بود. در تحقیق حاضر با تایید نظر اساتید و کسب و تائید نظر دو نفر از متخصصان نظریه زمینه‌ای در خصوص روند پژوهش و همچنین ثبت و مستندسازی تمامی گام‌های پژوهش و یادداشت‌برداری در تمامی مراحل کار در جهت اعتبار هر چه بیشتر پژوهش صورت گرفت. جهت تائید دقت علمی، از بازبینی کدگذاری‌ها (پایایی باز آزمون) و تائید اساتید راهنما و مشاور استفاده گردید. برای حفظ پایایی، بازبینی مطالب در دو مرحله، یکی پس از اینکه بین 10-50 درصد مقوله‌بندیها تکمیل شد و دیگری در پایان کار انجام شد. از نرم افزار MAXQDA برای طبقه‌بندی کدهای استخراج شده استفاده شد. در نهایت نتایج به دست آمده از پژوهش در قالب مدل پارادایمی تحقیق ارائه شد. شرایط علی مؤثر بر توسعه پایداری کسب و کارهای نوپا در سطح بین بنگاهی شامل عوامل اجتماعی وعوامل اقتصادی؛ شرایط زمینه ای شامل عوامل مدیریتی،امکانات و تجهیزات، میزان دانش و عوامل فرهنگی؛ شرایط مداخله گر شامل مسائل مالی، مسائل اجتماعی، مسائل فرهنگی، عوامل انگیزشی و عوامل بازدارنده؛ راهبردها شامل فرهنگی، مدیریتی،اقتصادی و پیامدها شامل توسعه اجتماعی و توسعه اقتصادی است. به‌طور کلی میتوان چنین نتیجه گیری کرد که حمایت جهت پایداری و همچنین توسعه کسب و کارهای نوپاهمواره به عنوان یکی از پارامترهای اساسی توسعه جوامع مطرح بوده و است. به نظر میرسد راه‌اندازان کسب و کارهای نوپا دارای شرایط و وضعیت مناسب نیستند و چنانچه این امکانات و شرایط برای آنها فراهم گردد، استعدادهای بالقوه آنان به منصه ظهور رسیده و جوامع از رشد و توسعه بیشتری برخوردار میشوند. از آنجا که پایداری و توسعه کسب و کار های نوپا در ایران، علاوه بر حل معضل بیکاری، اثرات مستقیم و غیرمستقیم در توسعه فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی کشور خواهد داشت، لزوم تغییر و تحول در ساختارهای موجود فرهنگی - اجتماعی کشور در جهت تشویق کارآفرینان به کسب و کار های نوپا، بیش از هر زمان دیگر احساس میشود.
