شادمهر میردار

هدف این پژوهش بررسی تغییرات ماکروفاژ آلوئولی و سطوح پروتئین سورفکتانت ریوی در پی شش هفته ± تمرین تناوبی در رت های نر جوان بود. 15 سر موش صحرائی نر نژاد ویستار سه هفته ای با میانگین وزنی 8 96 گرم به طور تصادفی به گروههای پایه، کنترل و تمرین تقسیم شدند. پس از دو هفته آشنایی با محیط آزمایشگاه و نوارگردان، شش هفته تمرین تناوبی را اجرا کردند. آزمودنی ها شش جلسه در هفته، هر جلسه 30 دقیقه تمرین تناوبی را اجرا کردند. یک دقیقه فعالیت شدید با دو دقیقه استراحت فعال در 10 تکرار اجرا شد. سرعت دویدن آزمودنی ها در زمان استراحت، نصف سرعت تمرین در نظر گرفته شد. اندازه گیری سطوح با روش الایزا و درصد جمعیت ماکروفاژهای آلوئولی با استفاده از روش استریولوژی A پروتئین سورفکتانت در سطح LSD بافت ریه صورت گرفت. تجزیه و تحلیل با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون نسبت به A انجام شد. شش هفته تمرین تناوبی موجب افزایش معنی دار در سطوح سورفکتانت P≤0.05 همچنین درصد جمعیت ماکروفاژهای .)P≤ گروه پایه و کنترل به ترتیب با 33.2 و 24.2 درصد شد ) 0.001 افزایش یافت )به ترتیب 660 و 11 برابر(. )P≤ آلوئولی نسبت به گروه پایه و کنترل به طور معنی داری ) 0.001 در مواجهه با فعالیت ورزشی، و نقش برجسته A با تأیید اثر تعاملی بین ماکروفاژهای آلوئولی و سورفکتانت در کنترل التهاب احتمالی A نقش تنظیمی سورفکتانت ،A تر ماکروفاژهای آلوئولی نسبت به سورفکتانت ناشی از ورزش و حمایت از ماکروفاژهای آلوئولی مورد انتظار است.