هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثر شش هفته تمرین روی سطح شن بر متغیر های بیومکانیکی مرتبط با آسیب ACL در دختران فوتسالیست نوجوان حین برش است. روش شناسی پژوهش: گشتاور ادداکتور خارجی زانو، نیروهای عمودی و خلفی، زاویه ی فلکشن و زاویه ی ابداکشن 13 آزمودنی دختر فوتسال نوجوان فوتسالیت متعاقب 6 هفته تمرین روی سطح شن به هنگام برش های 45 و 90درجه توسط صفحه نیروسنج و دوربین ثبت شد. مقایسه ی بین متغیر پژوهش در پیش آزمون و پس آزمون از طریق آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی انجام شد. یافته ها: در پژوهش حاضر زاویه ی فلکشن زانو در لحظه ی تماس اولیه و اوج مقدار این زاویه در 40% اول فاز اتکا در برش 45 درجه بیشتر از برش 90 درجه بود (008/0=p و 001/0=p) همچنین زاویه ی فلکشن زانو در لحظه ی تماس اولیه در برش 45 درجه در پس-آزمون بیشتر از 90 درجه بود (021/0 =p). زاویه ی ابداکشن زانو در لحظه ی تماس اولیه و اوج مقدار این زاویه در 40% اول فاز اتکا بعد از تمرین روی سطح شن در برش 90 درجه طی پس آزمون بیشتر از پیش آزمون بود (031/0=p و 003/0=p ). گشتاور ادداکتور خارجی بعد از تمرین روی سطح شن در برش 45 و 90 درجه افزایش یافت (008/0=p و 005=p ). همچنین نیروی عکس العمل خلفی زمین در در پس آزمون در برش 90 درجه نسبت به 45 درجه افزایش معنی داری نشان داد (001/0). نیروی عکس العمل عمودی زمین بعد از تمرین روی سطح شن در برش 45 درجه نسبت به 90 درجه افزایش معنی دار آماری داشت (035/0=p). نتیجه گیری: با وجود اینکه شاخص های ذکر شده در پژوهش حاضر باید در پرتکل های تمرینی مربوط به پیشگیری از آسیب رباط صلیبی قدامی مورد توجه قرار گیرد، اما محدودیت حرکات زانو در صفحات حرکتی فرونتال و عرضی می تواند منجر به محدودیت عملکردی ورزشکار طی اجرای حرکت کات بویژه در زاویه های بیشتر شود. نتایج پژوهش حاضر اهمیت تعدیل شاخص های مرتبط با آسیب و عملکرد را از طریق تمرینات ورزشی ویژه و امن مانند تمرین روی سطح ماسه نشان می دهد که باید توسط مربیان ورزشی در جهت پیشگیری از آسیب، بهبود عملکرد و استعدادیابی نوجوانان مورد توجه قرار گیرد.
