زبان جنسیّت یکی از مباحثّ مهم جامعه شناسی زبان است.بسیاری از زبانشناسان وجامعه شناسان برای باورند که میان گفتار زنان ومردان تفاوتهایی وجود دارد. یکی از مغوله های ادبی که بیشترین تأثیرپذیری را از عناصر زبان و جنسیت دریافت می کند، ادبیّات داستانی است. در پژوهش حاضر تفاوتهای زبانی شخصیّت های مرد و زن، در رمان های شوهر آهوخانم و سووشون (دهه40)و نیمه غایب و بامداد خمار (دهه 70) با در نظر گرفتن مؤلّفه های: رنگ واژه،دشواژه سوگندواژه، تشدید کننده، تعدیل کننده، ضرب المثل، زبان مؤدّبانه، پرسش های ضمیمه ای،جملات ناتمام و عذرخواهی ها بررسی شده است. رمان ها ازدهه های متفاوت انتخاب شده، تا علاوه بر تحلیل تفاوت های زبانی، به مقایسه نوع گفتار شخصیّت ها در دو دهم تفاوت پرداخته شود. تا بتوان به یان پرسش پاسخ داد که «آیا میتوان تفاوتی در زبان جنسیّت در رمان های دهه40 نسبت به رمان های دهه70 پیداکرد» پژوهش به صورت آماری و تحلیلی صورت گرفته است. ابتد امؤلّفه ها از رمان ها استخراج شده، سپس با گرفتن آمار و بسامو و رسم نمودار و جدول به تحلیل آنها پرداخته شده است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که شباهت هایی بین زبان جنسیّت رمان های یک دهه و تفاوتهایی بین رمان های دو دهه دیده می شود. دوتفاوت اساسی در رمانهای دو دهه در به کار بردن دشواژه ها و سوگندواژه هاست
