رز فولادی

با توجه به اهمیت نقش عضلات اطراف زانو در جذب بارهای وارده به آن در مانورهای ورزشی از جمله فرود و با در نظر گرفتن اهمیت ویژه آن در زنان ورزشکار، پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر میزان کشش و جهت چسباندن کنزیوتیپ بر کار و توان جذبی عضلات زانوی زنان ورزشکار هنگام فرود تک پا، به اجرا در آمد. داده‌های کینتیکی و کینماتیکی از اندام تحتانی برای 12 نفر آزمودنی زن ورزشکار سالم (وزن 62/8 ± 900/62، قد 34/5 ± 33/166، سن 66/2 ± 25) حین فرود از پله‌ای به ارتفاع 30 سانتی‌متر جمع‌آوری شد. از این اطلاعات پس از ثبت و پردازش، برای محاسبه کار و توان از طریق نرم‌افزار MATLAB R2022b استفاده شد. از نرم‌افزار spss نسخه 25 و با استفاده از آزمون واریانس با اندازه‌گیری مکرر به منظور مقایسه ما بین مقادیر میانگین روش‌های مختلف چسباندن کنزیوتیپ و سپس برای مقایسه دو به ‌دو هر روش، از آزمون LSD استفاده شد. نتایج نشان داد که روش چسباندن کنزیوتیپ از انتها به ابتدای عضله همسترینگ با کشش 70 درصدی، بهترین روش برای جذب شوک ناشی از فرود است. طبق یافته‌های پژوهش پیشنهاد می‌کنیم که زنان ورزشکار رشته-هایی که در برنامه تمرینی خود فرودهای مکرر انجام می‌دهند از روش چسباندن کنزیوتیپ از انتها به ابتدای عضله همسترینگ با کشش 70 درصدی به منظور جذب شوک ناشی از نیروهای وارده بر زانو و همچنین پیشگیری از آسیب‌های مرتبط با رباط صلیبی قدامی اقدام نمایند.