هدف: خستگی عضلانی و ناهنجاری زانوی پرانتزی به عنوان عوامل تاثیرگذار در آسیب اندام تحتانی شناخته شده اند. بررسی الگوی فعالیت عضلانی در کنار متغیرهایی نظیر پارامترهای نیروی عکس العمل زمین می تواند اطلاعات سودمندی در زمینه نحوه اثر ناهنجاری زانوی پرانتزی و خستگی بر این متغیرها فراهم آورد. از این رو هدف پژوهش حاضر بررسی اثر خستگی بر پارامتر های نیروی عکس العمل زمین و فعالیت عضلات منتخب اندام تحتانی در افراد با زانوی پرانتزی طی فاز استقرار دویدن است. روش شناسی پژوهش: مطالعه ای شبه تجربی بر روی دو گروه 12 نفره از مردان بزرگسال نیمه فعال با زانوی نرمال و زانوی پرانتزی صورت گرفته است و داده های مربوط به متغیرهای نیروی عکس العمل زمین و فعالیت الکتریکی عضلات حین فاز استقرار دویدن، به ترتیب توسط دستگاه نیروسنج (با فرکانس نمونه برداری 1000هرتز ) و دستگاه الکترومایوگرام ( با فرکانس نمونه برداری2000هرتز ) ثبت شده است. از آزمون شاپیروویلک جهت اطمینان از توزیع نرمال داده ها و از آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی جهت مقایسه مقادیر متغیرهای دو گروه مورد مطالعه استفاده شده است. یافته ها: پیش از خستگی به جز متغیر گشتاور آزاد و نرخ بارگیری، در هیچ یک از متغیرهای مورد پژوهش تفاوت معناداری در مقایسه دو گروه دیده نشد. پس از خستگی متغیر ضربه و نیروی عکس العمل زمین در جهات قدامی-خلفی و عمودی به طور معناداری در گروه افراد با زانوی پرانتزی بالاتر بوده است. به علاوه مقادیر اوج غیرفعال، اوج فعال، اوج نیروی جانبی و اوج نیروی ترمزی پس از خستگی در گروه افراد با زانوی پرانتزی به طور معناداری بالاتر بوده است. همچنین نشان داده شده است که وضعیت خستگی و همترازی راستای زانو می توانند در تعامل با هم اثر متفاوت معناداری بر متغیرهای ضربه و نیروی عکس العمل زمین در جهات قدامی-خلفی و عمودی، اوج غیرفعال و اوج فعال، اوج و میانگین نیروی ترمزی داشته باشد. همچنین علارغم کاهش فعالیت عضلات پهن داخلی و خارجی، درشت نی قدامی و نازک نی بلند پس از خستگی در گروه زانوی نرمال ، اثر تعاملی خستگی و راستای زانو فعالیت الکتریکی بیشتری را در عضلات درشت نی قدامی و نازک نی بلند افراد مبتلا به زانوی پرانتزی نشان داده است. نتیجه گیری: افراد با زانوی پرانتزی بیش تر تحت تاثیر نامطلوب خستگی قرار گرفته اند،
