در رویکرد فرهنگی به ترجمه، فرهنگ، متغیر اصلی در انتقال پیام است و برای مشخص نمودن ابعاد مختلف فرآیند ترجمه لازم است تا متغیرهای فرهنگی مورد بررسی قرار گیرند. براساس این رویکرد، ترجمه روندی است برای ایجاد ارتباط میان دو فرهنگ. وجود عناصر زبانی با بار معنایی فرهنگی و اصالت فرهنگی در متون، نماد در هم تنیدگی و تعامل فرهنگ و زبان است. متن بخش جدا نشدنی و تفکیک ناپذیر فرهنگ هر ملت است، ماهیتی ارتباطی دارد و ویژگی های آن تابع شرایطی است که متن در آن تولید می گردد، شرایط نیز تحت تاثیر متغیرهای فرهنگی قرار دارد. ارتباطات و تعاملات بین فرهنگی امکان شناخت در خصوص شباهت ها و تفاوت های بین دو فرهنگ و همچنین میزان انعطاف پذیری و یا مقاومت یک فرهنگ در برابر درک پدیده های جدید فرهنگی را فراهم می آورند. در ترجمه متون زبان های خارجی، مترجم و نویسنده به فرهنگ های قومی مختلفی تعلق دارند. بدین ترتیب، ذهنیت مترجم و تصویر او از جهان، بی شک در متن ترجمه تاثیر می گذارد. در تبدیل متن به زبان و فرهنگی دیگر فرآیند ترجمه تحت تأثیر فضای فرهنگی جدیدی قرار می گیرد و از شرایط و قوانین کارکرد متون فرهنگ مقصد تبعیت می کند که این امر منجر به دگرگونی شاخص های فرهنگی متن اصلی، تفسیر و سازگاری عناصر بیگانه در قالب کدهای فرهنگی جدید می گردد. از اینرو می توان گفت که ترجمه، به عنوان یک فرایند میان فرهنگی عمل می کند.
