سهیلا هاشمی کوچکسرایی

پژوهش حاضر با هدف نقش میانجی هوض هیجانی و خودکارآمدی تحصیلی با اضطراب امتحان صورت گرفت. شرکت کنندگان شامل 291 نفر از دانش آموزان پسر دبیرستانی شهر شیراز در سال تحصیلی 92-92 بودند که بر اساس روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. به منظور اندازه گیری متغیرهای پژوهش، پرسشنامه های الگوی ارتباطی خانواده، هوش هیجانی، خودکارآمدی تحصیلی او ضطراب امتحان مورد استفاده قرار گرفتند. برای ارزیابی مدل پیشنهادی روش تحللی مسیر استفاده گردید که با توجه به مقادیر شاخص های بدست آمده، داده ها با مدل تحقیق برازش داشت. علاوه بر این، نتایج نشان داد که بعد گفت و شنود، می تواند هوش هیجانی و خودکارآمدی تحصیلی را به طور مثبت پیش بینی کند. بعد همنوایی نیز قادر به پیش بینی هوش هیجانی و خودکارآمدی تحصیلی بطور منفی و اضطراب امتحان بطور مثبت می باشد. همین طور هوش هیجانی پیش بینی کننده خودکارآمدی تحصیلی و اضطراب امتحان بوده و متغیر خودکارآمدی تحصیلی می تواند اضطراب امتحان را به صورت منفی پیش بینی کند. از سویی در خصوص تاثیر متغیرهای مستقل بر وابسته، تحلیل داده ها حاکی از این بود که 12 درصد از تغییرات هوش هیجانی، 28 درصد از تغییرات خودکارآمدی تحصیلی و 33 درصد از تغییرات اضطراب امتحان توسط مدل تبیین می شود. بر این اساس می توان تصمیم گرفت که در رابطه بین الگوی ارتباطی خانواده و اضطراب اماحان، هوش هیجانی و خودکارآمدی تحصیلی نقش میانجی دارند