مقدمه: توان و نحوه ی جریان آن، ابزاری مناسب در ارزیابی اختلالات و شناسایی استراتژیهای حرکتی اندام تحتانی می باشد. الگوی جریان توان محوری درشتنی میتواند در تعیین رابطه علت و معلولی بین چرخش داخلی درشتنی و پرونیشن پا بعنوان عامل ایجاد سندروم دردکشککیرانی، طی دویدن مورد استفاده قرار گیرد. هدف پژوهش حاضر بررسی الگوی جریان توان محوری درشتنی در زنان سالم و مبتلا به سندروم درد کشککی رانی طی فاز اتکای دویدن بود. مواد و روشها: دادههای سینماتیک و سینتیک سهبعدی 10 زن سالم و 22 فرد مبتلا به سندروم دردکشککیرانی ثبت شد. میانگین توان حول محور ورتیکال درشتنی در 40 درصد ابتدایی و سه زیرمرحله پاسخ بارگیری، میانی و پیشروی فاز اتکای دویدن بمنظور مقایسه آماری مورد استفاده قرار گرفت. مقایسه بین دو گروه با استفاده از آزمون آماری تیتست مستقل و آزمون خیدو انجام شد (P≤0/05). یافتهها: نتایج نشان داد، در طی 40% ابتدایی فاز اتکای دویدن پا برهنه، 60% از آزمودنیهای سالم جریان توان منفی و بقیه افراد جریان توان مثبت را نشان دادند. علاوهبراین، در زنان دارای سندروم دردکشککیرانی 68% الگوی جریان توان منفی و 32% جریان توان مثبت را نشان دادند. طی مرحله میانی فاز اتکا گروه دارای سندروم دردکشککیرانی به طور معنیداری میانگین توان محوری درشتنی بالاتری را در مقایسه با گروه سالم دارا بودند (04/0= P). نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش، به نظر می رسد احتمال موفقیت درمان سندرم درد کشککیرانی با استفاده از ارتوزهای کنترل پرونیشن اندک خواهد بود. بنابراین، اتکا به مداخلات بازتوانی مربوط به بخش های پروکسیمال زانو منجر به دستیابی به نتایج بهتر میشود.
