سبک شناسی الیهای یکی از روشهای نوین سبک شناسی است که با تجزیه تحلیل ویژگیهای سبکی متن، چگونگی شکلگیری مفاهیم را در زبان مورد بررسی قرار میدهد. بخش عمدهای از سرشت یک سبک را نوع گزینش واژهها میسازد و عناصر واژه یکی از شاخصههای بنیادین بافت شعر به شمار میرود. پژوهش حاضر سبک شناسی واژۀ دفترهای شعر بیست شاعر برجستۀ فارسیسرای مازندران از سال)1357 )تا پایان سال )1397 )با رویکرد الیهای است و نویسندگان درصدند جایگاه شاعران مازندران در پیکرۀ شعر معاصر و میزان توفیق و عدم توفیق آنان را در کاربست مقولۀ واژهها مشخص نمایند. به همین روی تالش گردید تا بیستودو عنصر سبکی که در گزینش واژه نقش دارد، از تمام گرایشهای سبکی، قالبها و ژانرهای موجود در شعر استان که به نوعی وضعیت شعر چهار دهه است، تبیین و تحلیل شود. یافتههای این پژوهش با توجه به تحلیل دادههای آماری نشان میدهدکه در سرودههای شاعران مازندران واژههایذهنی)انتزاعی(، عام، بینشان، عامیانه، فاخر، رسمی رایج فارسی معیار، متضاد و پارادوکسیکال، بومی و اقلیمی، رنگ واژه، موتیف، ترکیبهای نو )ابداعی( و رمزگان غنایی بسامد و برجستگی دارد اما برخی از صورتهای واژه همچون غیربهداشتی، بیگانه و نشاندار پرتکرار نیست. روش پژوهش تلفیقی از نوع کمی و کیفی و تحلیل محتوا با استفاده از منابع اسنادی و سایتهای معتبراینترنتی است.
