فناوری رادیودارو، طی سالیان اخیر به پیشرفت های چشمگیری دست یافته و این مسئله علیرغم تحریم های جوامع بین الملل علیه فعالیت هسته ای ایران رخ داده است. این مقاله، به دنبال بررسی نظام نوآوری فناورانه رادیودارو در ایران با بهره گیری از رویکرد موتورهای نوآوری می باشد. از نظر مکانی، پژوهش حاضر میدانی و کتابخانه ای بوده و از نظر زمانی در رابطه با فاصله زمانی 1396-1359 انجام شده است. مبنای نظری پژوهش حاضر، موتورهای نوآوری سورس می باشد. این مسئله با استفاده از روش "پژوهش تلفیقی" و در دو بخش کمی و کیفی صورت می گیرد تا همه جوانب نظام بررسی و سنجیده شود. این امر در بخش کیفی با استفاده از روش "تحلیل تاریخی رویدادها" و در بخش کمی با استفاده از پیمایش و مدل معادلات ساختاری صورت پذیرفت. آنگاه طبق روش طرح اکتشافی، موتور محرک نوآوری نظام نوآوری فناورانه رادیودارو شناسایی شد. طبق نتایج بخش کمی دریافتیم که حلقه های "موتور ساختاردهی" تشکیل شده است اما با توجه به نتایج بخش کیفی می توان دریافت که مشخصات نظام در موتور ساختاردهی، به طور کامل در رابطه با فناوری رادیودارو دیده نمی شود. بنابراین، شکل گیری ناقص موتور ساختاردهی را پذیرفته و بر این اساس، توصیه های سیاستی برای شکل گیری کامل این موتور را ارائه خواهیم کرد .
