|
عنوان
|
اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر بهبود رابطه والد- کودک بر تعارضات والد- فرزند و تکانشگری کودک
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله ارائه شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
بازی درمانی مبتنی بر بهبود رابطه والد- کودک، تعارضات والد- فرزند، تکانشگری کودک
|
|
چکیده
|
خانواده مهم ترین واحد اجتماعی است که از بدو تولد نقش به سزایی بر رشد کودک دارد. مشکلات رفتاری کودکان به ویژه تکانشگری ریشه در تعارضات والد و فرزند دارد که ناشی از تعامل صحیح و مثبت بین والد و فرزند می باشد. یکی از بهترین راه ها برای برقراری ارتباط مثبت بین والدین و فرزندان استفاده از بازی است. این پژوهش با هدف تاثیر بازی درمانی بهبود رابطه والد-کودک بر تعارضات والد-فرزند و تکانشگری فرزندان مورداستفاده قرار گرفته است. پژوهش حاضر با استفاده از طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه آزمایشی و کنترل است. جامعه آماری تمامی مادران کودکان7- 9 ساله شهرستان بابل و نمونه ها با استفاده از نمونه گیری دردسترس از میان دانش آموزان دارای مشکلات رفتاری دبستان یاس نبی انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. پیش آزمون پس آزمون با استفاده از پرسشنامه های تعارض والد-فرزند موری ال اشتراس و تکانشگری هیرسچفیلد به عمل آمد. داده ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و نتایج حاکی از تاثیر بازی درمانی مبتنی بر بهبود رابطه والد-کودک بر کاهش تعارضات والد-فرزند و کاهش تکانشگری کودکان است.
|
|
پژوهشگران
|
محمد جواد رنجبر (نفر سوم)، سلیمان یحیی زاده جلودار (نفر دوم)، نفیسه همتی (نفر اول)
|