مشخصات پژوهش

عنوان	تأثیر پیش درمانی تمرین استقامتی بر عوامل نوروژنیک و آنتی نوروژنیک در هیپوکامپ موشهای صحرایی نر به دنبال ایسکمی ریپرفیوژن مغزی
نوع پژوهش	مقاله چاپ شده
کلیدواژه‌ها	تمرین استقامتی حفاظتی عامل نوروتروفیک مشتق از مغز ( BDNF ) تیروزین کیناز B (TrkB) proBDNF p75 ایسکمی
چکیده	مقدمه: اتصال فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز ) BDNF ( بالغ با گیرنده تیروزین کیناز B (TrkB) به بقای سلولی منجر میشود، در حالی که اتصال proBDNF به گیرنده p75 به مرگ سلولی منتهی میگردد. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر حفاظتی تمرین استفامتی بر BDNF ، TrkB ، proBDNF و p75 در هیپوکامپ موشهای صحرایی نر به دنبال ایسکمی ریپرفیوژن مغزی بود. روش کار: 40 سر موش صحرایی نر )با سن 12 هفته و میانگین وزنی 98 / 16 ± 56 / 236 گرم(، در 4 گروه سالم کنترل، سالم تمرین، ایسکمی کنترل و ایسکمی تمرین قرار گرفتند. گروههای تمرین )سالم و ایسکمی( با سرعت 30 متر در دقیقه به مدت 30 دقیقه در هر جلسه و 5 روز در هفته و به مدت 8 هفته روی نوار گردان تمرین کردند. سپس در گروههای ایسکمی، شریان کاروتید با استفاده از گیرههای میکروسرجری به مدت 45 دقیقه مسدود شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که سطح BDNF هیپوکامپ در گروه ایسکمی کنترل نسبت به گروه سالم کنترل به طور معناداری پایینتر بود ) 001 / 0 = P(. همچنین سطح BDNF هیپوکامپ در گروه ایسکمی تمرین نسبت به ایسکمی کنترل به طور معنادار بالاتر بود ( 002 / 0 = P(. از طرفی سطح TrkB هیپوکامپ در گروه ایسکمی کنترل نسبت به گروه سالم کنترل به طور معناداری پایینتر بود ( 026 / 0 = P ( ولی با وجود افزایش سطح TrkB در گروه ایسکمی تمرین نسبت به ایسکمی کنترل، این تفاوت از نظر آماری معنادار نبود ) 556 / 0 = P(. سطح proBDNF هیپوکامپ در گروه ایسکمی کنترل نسبت به گروه سالم کنترل به طور معناداری بالاتر بود ( 001 / 0 = P ( ولی بین سطح proBDNF هیپوکامپ در گروه ایسکمی تمرین نسبت به ایسکمی کنترل تفاوت معناداری مشاهده نشد ) 418 / 0 = P .) نتیجه گیری: به نظر میرسد که تمرین ورزشی از طریق بهبود سطح BDNF ، TrkB و proBDNF هیپوکامپ میتواند از آپوپتوز و مرگ نورونی پیشگیری کند. بنابراین میتوان بیان داشت تمرین استقامتی به عنوان یک روش محافظتی در پیشگیری از عوارض جانبی ایسکمی مورد مطالعه قرار گیرد.
پژوهشگران	علی یعقوبی (نفر سوم)، ضیاء فلاح محمدی (نفر دوم)، محمدرضا جلیلوند (نفر اول)