مشخصات پژوهش

عنوان	قیدهای آغازین، عنصری از الگوی وصفی-روایی در شعر نیما
نوع پژوهش	مقاله چاپ شده
کلیدواژه‌ها	قیدهای آغازین ، نیما ، شعر نو ، ساختار وصفی- روایی
چکیده	قید به سبب جایگاه لغزانش در جمله ، کارکردهای گوناگونی دارد . در شعر سنتی ، جایگاه قید در بیت ، مقیّد به چارچوب تساوی مصراع ها و نظام قافیه است؛ اما جایگاه قید در شعر نو محدودیّت شعر سنّتی را ندارد . نیما شمار زیادی از اشعار نوی خود را با قید آغاز می کند و بیشترین کاربرد قیدهای آغازین اشعار نیما را سه قید مکان، زمان و حالت تشکیل می دهد . اینکه چرا نیما شعرهای خود را با قید آغاز می کند، پرسش این پژوهش را سامان می دهد . اگرچه در پاسخ به آن می توان انگیزه های متعددی را ذکر کرد ، مثل فضاسازی ، تمایل به نمایشی و دیداری نمودن شعر ، حتی ضرورت وزن و قافیه ، هدف اصلی نیما از کاربرد آگاهانه قیدهای آغازین تکمیل و تقویّت ساختار وصفی- روایی شعرش است؛ چنانکه در هنر تئاتر و سینما ، حفظ وحدتِ زمان و مکان و توجه به حالت صحنه و بازیگران از اصول مهم دراماتیک محسوب می شود . از این رو ، قیدهای آغازین ، عنصری از الگوی وصفی- روایی شعر نیما را تشکیل می دهند . قید مکان 941 بار ، قید 75 درصد ، بیشترین بسامد را دارد و / زمان 28 و قید حالت 03 بار در آغاز اشعار نیما به کار رفته اند که قید مکان با 23 نشان می دهد: 9 ( ساختارهای قید مکان نسبت به سایر ساختارها از نظر معنایی و موسیقایی قابلیّت زیبایی آفرینی بیشتری دارند؛ 8 ( قید مکان در شکل گیری الگوی وصفی- روایی شعر نیما نقش کارسازتری دارد و نگرش رئالیسم اجتماعی او را بهتر تصویر می کند . قید زمان در آغاز اشعار نیما بر سه معنای عمده دلالت می کند: 9 ( سمبلیک 8 ( خاطراتی 0 ( تقویمی؛ و قید حالت را می توان در دو مفهوم کلّی جای داد : 9 ( دلهره و اضطراب 8 ( خلوت گزینی و انزو ا.
پژوهشگران	امیرحسین بهمنی (نفر دوم)، علی اکبر باقری خلیلی (نفر اول)