مشخصات پژوهش

عنوان	بررسی جلوه های شگرد تلمیح در سوگ سروده های ملاعلی فاخر سناری
نوع پژوهش	مقاله ارائه شده
کلیدواژه‌ها	ملاعلی فاخر، سوگ سروده، تلمیح.
چکیده	ملاعلی فاخر سنّاری کلارستاقی (1305 ـ 1193 ه. ش) از عالمان و فقهای مشهور عصر خویش است که در کنار تعلیم، تعلّم و تعبّد با استعانت از قریحه ی غرّای خویش کوشیده تا ضمن ابراز مراتب ارادت و بندگی خود به درگاه اهل بیت (ع)، در رثای سرور و سالار شهیدان، حضرت امام حسین (ع) و یاران وفادار ایشان اشعاری دلکش و سوزناک بسراید. یکی از برجسته ترین مؤلفه های هنری این سوگ سروده ها، بهره گیری به جا و هنرمندانه ی شاعر از شگرد بدیعی تلمیح است که در زمره ی صنایع معنوی این دانش قرار می گیرد. دو پرسش اصلی این جستار که به روش توصیفی ـ تحلیلی و با استفاده از ابزار کتابخانه ای نوشته شده است، عبارتند از: 1ـ ملاعلی به بکارگیری کدام یک از انواع تلمیح ها (ایرانی، سامی و ...) گرایش بیشتری دارد؟ 2ـ آیا بین شگرد بدیعی تلمیح و دیگر شگردهای ادبی رابطه ی وجود دارد؟ نتایج این پژوهش حاکی از آن است که در سوگ-سروده های شاعر سنّاری، تلمیح های سامی و عمدتاً شخصیت های مذهبی بیشتر از دیگر انواع این شگرد مشاهده می شود و شاعر تلاش می کند تا با به خدمت گرفتنِ این عنصر بدیعی، ضمن گره زدنِ شخصیت های مذهبی تاریخ به حادثه ی کربلا، با اغراقی ظریف و در جغرافیایی بیکران، جمله ی آن شخصیت ها را عزادار این واقعه ی غمبار نشان دهد. نیز مابین شگرد بدیعی تلمیح و صناعات ادبی اغراق، تشبیه و کنایه رابطه ی معناداری وجود دارد.
پژوهشگران	راحیل محمدی ده عباسیانی (نفر سوم)، مصطفی میردار رضایی (نفر دوم)، شهرام احمدی (نفر اول)