مشخصات پژوهش

عنوان	تأثیر نوع کانون توجه به صورت خودگفتاری بر تعادل ایستا و پویای زنان سالمند
نوع پژوهش	مقاله چاپ شده
کلیدواژه‌ها	تعادل، توجه بیرونی، توجه درونی، خودگفتاری آموزشی، سالمند.
چکیده	زمین خوردن و سقوط از شایع ترین و جدی ترین مشکلات دوران سالمندی است. هدف از این پژوهش، بررسی اثر نوع کانون توجه با استفاده از راهبرد خودگفتاری آموزشی بر تعادل ایستا و پویای زنان سالمند بود. به همین منظور، از میان زنان سالمند 60 تا 80 سال ساکن در سرای سالمندان شهرستان قزوین، 45 نفر که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند، انتخاب شدند و بعد از پیش آزمون، به صورت تصادفی به سه گروه خودگفتاری آموزشی با توجه درونی، خودگفتاری آموزشی با توجه بیرونی و گروه کنترل تقسیم شدند. گروه کنترل بدون خودگفتاری، گروه خودگفتاری با کانون توجه درونی و گروه خودگفتاری با کانون توجه بیرونی، طی پنج جلسه به تمرین مهارت های تعادلی پرداختند و در پایان جلسه پنجم از هر سه گروه، با استفاده از آزمون های تعادل ایستا (لک لک) و تعادل پویا (برخاستن و راه رفتن زماندار )، پس آزمون به عمل آمد. نتایج حاصل از تحلیل واریانس مرکب نشان داد که هر دو گروه خودگفتاری نسبت به گروه کنترل در تعادل ایستا به طور معناداری عملکرد بهتری نشان دادند، این در حالی است که مداخلات خودگفتاری با هر دو به طور کلی با توجه به نتایج این .(P≥0/ نوع کانون توجه، تفاوت معناداری را در تعادل پویای سالمندان موجب نشد ( 05 پژوهش می توان گفت، خودگفتاری با دستورالعمل کانون توجه بیرونی و درونی م یتواند به عنوان یک راهکار شناختی برای بهبود تعادل ایستای سالمندان در نظر گرفته شود.
پژوهشگران	منصوره مکبریان (نفر اول)، سمیه نامدار طجری (نفر دوم)