مشخصات پژوهش

عنوان	اثرنانوکورکومین بر شاخص های استرس اکسیداتیو و تغییرات بافتی مخاط روده باریک در اختلالات گوارشی ناشی از دیابت
نوع پژوهش	مقاله چاپ شده
کلیدواژه‌ها	نانوکورکومین، دیابت، اختلالات گوارشی، مالون دی آلدهید، کاتالاز
چکیده	مقدمه: دیابت یکی از شایع ترین بیماری های متابولیکی است و از عوارض مهم آن اختلالات لوله گوارش است. طیف گسترده ای از مطالعات روی ویژگی های فیزیکی شیمیایی و اثرات فارماکولوژیکی کورکومین روی بیماری های مختلف نظیر دیابت و سرطان انجام شده است. با وجود این، دسترسی زیستی ضعیف و بی ثباتی کورکومین، کاربردهای بیشتر آن را شدیداً محدود کرده است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات نانوکورکومین بر استرس اکسیداتیو و تغییرات بافت روده ی باریک در موش های دیابتی می باشد. روش ها: در این مطالعه ی تجربی، حیوانات به پنج گروه: کنترل، شم، دیابتی (استرپتوزوتوسین با دوز120 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن، به روش درون صفاقی) و گروه های دیابتی تیمارشده با نانو کورکومین (دوز 5/7 و 15 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن برای 21 روز) تقسیم شدند. در پایان آزمایش فعالیت آنزیم کاتالاز، سطح مالون دی آلدهید در روده ی باریک اندازه گیری شد. برای ارزیابی بافتی، طول کرک و عمق کریپت روده ی باریک مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: مصرف خوراکی نانو کورکومین منجر به افزایش معنا دار فعالیت آنزیم کاتالاز (05/0P<) روده ای و کاهش سطح مالون دی آلدهید گردید (001/0P<). همچنین طول کرک در گروه های دیابتی تیمار شده با نانوکورکومین افزایش معناداری نسبت به گروه دیابتی نشان داد (05/0P<). نتیجه گیری: یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد که نانوکورکومین به دلیل ویژگی های آنتی اکسیدانی، اثر حفاظتی روی اختلالات گوارشی ناشی از دیابت دارد.
پژوهشگران	صدیقه خانجانی جلودار (نفر پنجم)، محبوبه آقاگل زاده (نفر چهارم)، رضا صیرفی (نفر سوم)، مرضیه احمد علیزاده (نفر دوم)، اکبر حاجی زاده مقدم (نفر اول)