مشخصات پژوهش

عنوان	نمودهای مفهوم «دیگری » در اشعار فروغ فرخ زاد
نوع پژوهش	مقاله چاپ شده
کلیدواژه‌ها	خود، دیگری، غیاب، حضور، فروغ فرخزاد.
چکیده	بازشناسی من و جهان، از طریق دیگری، یکی از مفاهیم بنیادین گفتمان تقابلی غرب را شکل میدهد، چرا که خودی فرضیهی خویشتنشناسی آدمی است و عینیت بخشیدن به آنچه در درون خودی وجود دارد، با حضور دیگری تبلور مییابد. از این روست که سپهر اندیشگی ”دیگری“در حوزههای جامعهشناسی، ادبیات، و فلسفه بسط یافته است. در این پژوهش، ابتدا سیر فکری و تاریخی مفهوم دگربودگی از نظر اندیشهورانی چون هوسرل، هایدگر، لویناس، باختین، و کریستوا ارائه میشود. سپس، با روش تحلیل و توصیف محتوا، رهیافتهای دگرانگاری در اشعار فرخزاد بازنمایی میگردد تا روند دیگرآیینی در اشعارش نشان داده شود. در این راستا، مرزهای دیگری و من، براساس کنشهای آن ها، طبقهبندی میشوند که از جملهی آنها میتوان به ”معشوق به مثابه ی دیگری “، ”زن به مثابهی دیگری“، ”دیگری آرمانی“، و ... اشاره کرد. در نتیجه ی این بررسی آشکار می شود که شاعر با استفاده از حضور و غیاب خود و دیگری، فرضیههای مرتبط با دیگری جنسیتی را در اشعارش نمایان میسازد. او با استفاده از ادبیات زنانه میکوشد بر جامعه و فرهنگ مردسالارانه بشورد. آنچه در تحلیل شعر فروغ، با پیش فرض غیریت/دیگری قابل تامل بهنظر میرسد، این است که دیگری هنگامی به حاشیه رانده می شود که شاعر از شگرد حدیث نفس یا خودسرایی استفاده میکند.
پژوهشگران	سیده مائده واقعه دشتی (نفر دوم)، فرزاد بالو (نفر اول)