|
عنوان
|
مطالعه بیوسیستماتیک تعدادی از گونه های جنس Hypericum در شمال ایران با استفاده از روش های الکتروفورز پروتیئن های بذر و کموتاکسونومی
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
کموتاکسونومی، الکتروفورز، پروتئین ، Hypericum L ( گل راعی).
|
|
چکیده
|
سرده گل راعی (Hypericum L.)، متعلق به خانواده Hypericaceae دارای حدود 500 گونه در جهان و 19 گونه در ایران با خواص دارویی بسیار با ارزشی می باشد که از هزاران سال پیش به طور سنتی مورد استفاده قرار میگرفته است. انواعی از گونه های این سرده در مناطق شمالی ایران به وفور یافت می شوند. . سرده گل راعی تقریبا در همه زیستگاه های معتدل وجود دارد. امروزه کاربرد این گیاهان فراتر از روش های سنتی متداول در بین مردم می باشد و در تولیدات دارویی نیز مورد استفاده تجاری قرار می گیرند. کاربرد بسیار بالای دارویی و اقتصادی این گیاهان ناشی از وجود متابولیت های ثانویه موجود در آن نظیر آلکالوییدها، ترپنوییدها، فلاونوییدها، فلاونول ها و فنل ها می باشد. پژوهش حاضربا هدف بررسی بیوسیستماتیکی سرده گل راعی با استفاده از نشانگرهای بیوشیمیایی و الکتروفورز پروتئین بذر انجام پذیرفت. 40 جمعیت از چهار گونه سرده گل راعی شامل Hypericum perforatum، Hypericum tetrapterum، Hypericum hirsutum و Hypericum androsaemum به همراه چند نمونه از خاک رویشگاه آن ها در تابستان 1396 در شمال ایران مورد بررسی قرار گرفت. به منظور بررسی کموتاکسونومیکی، جمعیت های جمع آوری شده از نظر محتوای متابولیت هایی نظیر هایپرسین، فنل، فلاونول، فلاونویید، آنتوسانین، ترپنویید، قندهای محلول گلوکز، مانوز، فروکتوز و زایلوز/ رامنوز به روش اسپکتروفوتومتری مورد سنجش قرار گرفتند. بررسی اسانس موجود در 3 جمعیت گل راعی، بوسیله دستگاه GC-MS صورت پذیرفت. بر اساس نتایج حاصل از تجزیه به مولفه های اصلی، سه مولفه اول در مجموع، مقدار 88/77 درصد از واریانس کل را به خود اختصاص دادند. همچنین جهت انجام مطالعه الکتروفورز، پروتئین های ذخیره ای بذر، استخراج شده و مورد بررسی قرار گرفتند. در تجزیه به مولفه های اصلی پروتئین های ذخیره ای بذر، 9 مولفه اصلی مقدار 81/88 درصد از واریانس کل را به خود اختصاص دادند. نتایج به دست آمده از هر دو مطالعه بیوسیستماتیکی کاملا با یکدیگر مطابقت داشته است.
|
|
پژوهشگران
|
پیروز عزیزی (استاد مشاور)، نجمه احمدیان چاشمی (استاد راهنما)، آرمان محمودی اطاقوری (استاد راهنما)، پریسا مهدی تبار بهنمیری (دانشجو)
|