مشخصات پژوهش

عنوان	تأثیر یک دوره برنامه تمرین تناوبی شدید بر بایوژنز میتوکندریایی بافت ریه
نوع پژوهش	مقاله چاپ شده
کلیدواژه‌ها	تمرین تناوبی شدید، بایوژنز میتوکندریایی، بافت ریه
چکیده	زمینه و هدف: تمرین تناوبی شدید به عنوان یک استراتژی مؤثر در ایجاد سازگاریهای تمرین استقامتی شناخته شدده است با این حال تاثیر تمرین های ورزشی بر تغییرات میتوکندریایی بافت ریه به درستی شناخته نشده است هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک دوره برنامه تمرین تناوبی شدید در بیان ژن های 1-NRF و 1α-PGC در سطح mRNA بافت ریه بود. مواد و روشها: 20 سر رت نر نژاد ویستار )سن 4 هفته، 9±68 گرم( به صورت تصادفی و مساوی به گروه های تمرین 6 هفته، تمرین 9 هفته، کنترل 6هفته و کنترل 9 هفته تقسیم شدند تمرین تناوبی شدید با سرعت 25 متر بر دقیقه شروع و با سرعت 70 متر در دقیقه در انتهای هفته نهم به پایان رسید پس از نمونه برداری بافتی، استخراج RNA و سنتز cDNA ،بیان ژنها با کمک تکنیک PCR-RT time Real مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: این پژوهش نشان داد که تمرین باعث افزایش بیان 1-NRF و 1α-PGC میشود تفاوت معنی داری در بیان 1-NRF و 1α-PGC بین گروه تمرین 9 هفته و کنترل9 هفته های مشاهده شد نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش، به نظر میرسد تمرینات تناوبی شدید میتواند سبب تغییراتی در محتوی میتوکنددریایی و احتمالاً بایوژنز میتوکندریایی در بافت ریه شود
پژوهشگران	زربخت انصاری پیرسرایی (نفر چهارم)، محمد مهدی مغنی باشی (نفر سوم)، حسین برنجیان (نفر اول)، شادمهر میردار (نفر دوم)