مشخصات پژوهش

عنوان	بررسی اثر ضد آمیلوئیدی بیس دمتوکسی کورکومین بر جهش یافته (L38R) سوپراکسیددیسموتاز انسانی مرتبط با ALS: یک مطالعه‌ی تجربی و شبیه سازی دینامیک مولکولی
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	بیس دمتوکسی کورکومین ، آمیلوئیدوژنیک ، سوپراکسید دیسموتاز-1 انسانی ، جهش یافته L38R
چکیده	تاخوردگی نادرست پروتئین یک فرآیند بیولوژیکی است که منجر به تجمع پروتئین می‌شود. تاخوردگی و تجمع غیرعادی سوپراکسید دیسموتاز انسانی (hSOD1) به تجمعات آمیلوئیدی یکی از ویژگی‌های مشخصه اسکلروز جانبی آمیوتروفیک(ALS)، به عنوان یک بیماری تخریب کننده عصبی است. بنابراین، تمرکز بر جهش یافته L38R ممکن است تصمیم عاقلانه‌ای برای درک فرآیند بیماری SOD1 در ALS باشد. ما پیشنهاد می‌کنیم که بیس دمتوکسی کورکومین(BDMC) ممکن است به عنوان یک پلی فنول قوی ضد آمیلوئیدوژن در برابر تجمع جهش‌یافته L38R بر اساس شبیه‌سازی‌های داکینگ، دینامیک مولکولی (MD) و داده‌های تجربی عمل کند. همانطور که توسط شبیه سازی MD و اتصال مولکولی نشان داده شده است، هنگامی که BDMC به جهش یافته L38R متصل شد، پایداری پروتئین، آبگریزی و انعطاف پذیری تغییر یافت. یافته‌های فلورسانس خاموشی نشان می‌دهد که احتمالاً یک فرآیند خاموشی استاتیک عامل تعامل پروتئین-BDMC است. فلورسانس ANS تأیید می‌کند که ایجاد تجمعات کوچک‌تر در نمونه‌های حاوی BDMC-L38R احتمالاً به دلیل کاهش قرار گرفتن در معرض پاکت‌های آبگریز است. منحنی‌های سینتیک تجمع ThT نشان می‌دهد که BDMC تجمع جهش یافته L38R را به صورت وابسته به غلظت کاهش می‌دهد. تصاویر میکروسکوپ الکترونی عبوری، گونه‌های بی‌شکلی را در مقادیر مختلف نشان داد. با این حال، با افزودن 60 میکرومولار BDMC، کاهش در چگالی تجمعات مشاهده شد که نشان‌دهنده تاثیر مهارکنندگی آشکار BDMC است. آزمایش‌های همولیز به طور جالبی نشان داد که در نمونه‌های حاوی BDMC سمیت کمتری نسبت به نمونه‌های جهش یافته L38R به تنهایی در دوره‌ها و غلظت‌های مشابه داشتند. با در نظر گرفتن همه موارد، BDMC پتانسیل بسیار زیادی برای ایجاد مهارکننده های بسیار قوی دارد که خطر ابتلا به ALS کشنده را کاهش می دهد.
پژوهشگران	محمد جواد چایچی (استاد مشاور)، سامان حسینخانی (استاد مشاور)، باقر سیدعلیپور (استاد راهنما)، زینب حقگوکوهی (دانشجو)