مشخصات پژوهش

عنوان	بررسی رفتار رهایش کنترل شده داروی آموکسی سیلین از هیدروژل دکستران
نوع پژوهش	مقاله چاپ شده
کلیدواژه‌ها	دکستران، رهش دارو، هیدروژل، زیست تخریب پذیر،آموکسی سیلین
چکیده	دکستران یک پلیمر زیست تخریب پذیر می‌باشد که در کاربردهای پزشکی مانند پوشش زخم، پوست مصنوعی و حامل دارو استفاده می‌شوند. در این تحقیق هیدروژل‌های زیست تخریب‌پذیر بر پایه‌ی دکستران از طریق اتصالات عرضی شیمیایی اپی‌کلرو‌هیدرین تهیه شده و به عنوان سیستم رهش داروی آموکسی سیلین مورد استفاده قرار گرفته است. واکنش شبکه‌ای شدن پلیمر دکستران و تشکیل ساختار هیدروژلی با استفاده از طیف مادون قرمز تبدیل فوریه مورد بررسی و تایید قرار گرفت. رفتار جذب آب هیدروژل‌ها ابتدا در آب دیونیزه و سپس در محیط شبیه‌ساز معده با pH=2 و محیط شبیه‌ساز روده با pH=7.4 مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج نشان داد حداکثر میزان تورم تعادلی هیدروژل، پس از 8 ساعت و به میزان 858% بوده است. برای بررسی سینتیک تورم و چگونگی نفوذ آب به درون هیدروژل‌ها از مدل‌های مرسوم فیک و اسکات استفاده شد. همچنین تاثیر غلظت عامل شبکه‌ای کننده و دما به عنوان عوامل موثر بر رفتار تورمی هیدروژل مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد با افزایش میزان عامل شبکه‌ای کننده، میزان جذب آب و تورم کاهش یافت. در ادامه، داروی آموکسی سیلین با دو غلظت متفاوت درون هیدروژل‌ها بارگذاری شد و رهش آن از هیدروژل‌ها در محلول بافر فسفات مورد ارزیابی قرار گرفت. رهش دارو از نمونه‌های مختلف در مدت زمان 72 ساعت بررسی و داده‌های حاصل از رهش با مدل های مختلف سینتیکی برازش شد. نتایج نشان داد هیدروژل تهیه شده با 18 درصد اپی‌کلروهیدرین و بارگذاری 10 درصد آموکسی سیلین کاندید مناسبی برای سامانه رهش دارو می‌باشد.
پژوهشگران	حمیدرضا غفوری طالقانی (نفر اول)، حامد سلیمی کناری (نفر دوم)، مائده چراغی (نفر سوم)