|
عنوان
|
بررسی نقش توقعات ادراکی بویایی و شنوایی در طراحی و برنامه ریزی شهری (نمونه موردی بابل)
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
توقع ادراکی، محیط شهری، فرآیند ادراک با گذر کردن از مکان.
|
|
چکیده
|
افراد در فضاهای شهری، به واسطه تنوع محیطی، به صورت خودآگاه یا ناخودآگاه قادر به کسب تجربیاتی می شوند که بسیاری از آن ها توسط حواس ادراک می شوند. اما سال هاست که برنامه ریزان و طراحان شهری، کیفیات این فضاها را انحصاراً بر اساس ادراک بصری آن طبقه بندی و ارزیابی می کنند. خواه هدف از این توجه، تعریف فضاهای معمول با کنترل ارتفاع، جنس مصالح و رنگ ها باشد یا خواه توجه به تضادها و تفاوت ها در چشم اندازی جذاب از محیط شهری، حس بینایی همواره در اولویت قرار داشت. اما در سال های اخیر، توجه مطالعات مختلف به سوی حواس بویایی و شنوایی و در نتیجه فضاهای نامرئی معطوف شده است. درحالی که اغلب این مطالعات تمرکز خود را بر روی جنبه های منفی بویایی و شنیداری یا پدیدارشناسی بو یا صدا گذاشته اند. این مقاله نقش توقع افراد از محیط شهری را از دو جنبه بو و صدا، بر اساس تجربیات مردم و درک آنها از محیط شهری و تأثیر تجربیات و توقعات افراد از شناسایی این دو حس در 1 تحلیل می کند. در بررسی تحقیق، » ادراک با گذر کردن از مکان « زندگی شهری آنها بررسی کرده و آن را براساس فرآیند توقعات حسی در درک فضایی در محیط و ارتباط انسان با فضاهای شهری بسیار تأثیرگذار تلقی شده و لایه های متفاوتی از درک از فضا را فراهم نموده اند. همچنین، درک بوها و صداها به خودی خود تحت تأثیر بافت محیطی که در آن قرار گرفته اند، تشخیص داده می شود. بنابراین، همان طور که در اغلب فرآیندهای طراحی و برنامه ریزی ترسیم سازمان های فضایی-ادراکی شهروندان با تأکید بر فضای مرئی امری متداول شده، توجه به فضای نامرئی نیز باید در این فرآیند نه تنها به عنوان غنای فضای حسی بلکه برای تقویت حس مکان درنظرگرفته شود. لذا توجه بیشتر، مکرر و جزئی تر به جنبه های حسی محیط شهری به عنوان بخشی اصلی در طراحی و برنامه ریزی شهری امری ضروری است.
|
|
پژوهشگران
|
مجتبی شهابی شهمیری (نفر سوم)، گلنوش حریری (نفر دوم)، صدیقه لطفی (نفر اول)
|