مشخصات پژوهش

عنوان	نگاهی نو به خویشتن و دیگری: تصویر شناسی ادبی از منظر دانیل هانری پاژو
نوع پژوهش	مقاله ارائه شده
کلیدواژه‌ها	تصویرشناسی، ادبیات تطبیقی، دانیل هانری پاژو، دیگری، خودی.
چکیده	تصویرشناسی، گرایشی از ادبیات تطبیقی است که در اوایل دهه ی هفتاد میلادی همزمان با پژوهشهای نوین محققانی چون کلود پیشُوا، آندره میشل روسو و بویژه دانیل هانری پاژو رنگ و بوی تازه ای به خود گرفت و توجه محافل علمی و ادبی را به خود جلب کرد. این شاخه ی مهم مطالعات تطبیقی که نخستین بار توسط ژان ماری کاره در سالهای چهل میلادی مطرح شد، مطالعاتی را در برمیگیرد که در آن محقق تصویرشناس به بررسی تمامی تصاویر و بازنمایی های بیگانه »دیگری« در یک اثر ادبی یا یک ادبیات میپردازد. این دانش بین رشته ای که گاه به سمت تاریخ و گاه به سمت مطالعات ادبی گرایش پیدا میکند، تلاشی است برای یافتن ابعاد گوناگون تصویر »دیگری«، ماهیت ساختاری و چگونگی شکلگیری آن در خلال ادبیات. از آنجا که تصویر در ادبیات تطبیقی به دریافت یک فرهنگ از فرهنگی دیگر اطلاق می شود، چنین تصویری، تصویری دوقطبی است: بدین معنا که تصویر »دیگری«، در نهایت، تصویری است از» خود« که بواسطه شرح، نشر و بسط تصویر »دیگری« استنتاج می شود. جستار حاضر بر آن است تا روش تحقیق و نقد تصویرشناختی پیشنهادی دانیل هانری پاژو را مورد تشریح قرار دهد. اگرچه غالبا،ً روش نقد تصویرشناختی را روشی تاریخی-اجتماعی معرفی کرده اند، پاژو روشی را ارائه میدهد که بر پایه ی سه مرحله: بررسی واژگانی، بررسی ساختاری و بررسی هرمنوتیک استوار است. از آنجا که مطالعات حوزه ادبیات تطبیقی در ایران سابقه ای طولانی ندارند و از سوی دیگر، ادبیات تطبیقی زمینه تحقیق، پژوهش و مطالعات فراوانی را فراهم میسازد، شایسته است دیدگاه های نظریه پردازان مختلف این حوزه شرح و بسط داده شوند تا بتوان از آنها در پژوهش های آتی در زمینه ادبیات فارسی بهره جست.
پژوهشگران	متین وصال (نفر دوم)، عطیه اعرابی (نفر اول)