مشخصات پژوهش

عنوان	نهج البلاغه و کنش ارتباطی زمینه ساز در مشارکت سیاسی
نوع پژوهش	مقاله چاپ شده
کلیدواژه‌ها	"کنش ارتباطی"، "نهج البلاغه"، "مشارکت سیاسی"، "گفتگو"، "ارتباط گفتاری"
چکیده	هدف:هدف این مقاله تبیین و تشریح نقش و جایگاه گفتگو و کنش ارتباطی زمینه‌ساز در مشارکت سیاسی است. از آنجایی که نهج‌البلاغه در جوامع اسلامی غالباً به عنوان یک منبع و مرجع برای کنش‌ها و رفتار‌های طرفینی مردم و مسؤولین به شمار می‌آید به همین منظور در این مقاله کنش‌های ارتباطی زمینه‌ساز در مشارکت سیاسی در مضامین نهج‌البلاغه مورد واکاوی قرار گرفت. سؤال:نقش نهج‌البلاغه در کنش‌ ارتباطی زمینه سازِ مشارکت سیاسی، چگونه و تا چه اندازه است؟ روش:با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی انجام شده است. فرضیه:کنش ارتباطی می‌تواند در ایجاد یک منظر صحیح پیرامون تعامل و مشارکت در جوامع نقش مهمی را ایفا نماید، فرضیۀ نگارندگان این است که نهج‌البلاغه با توجّه به جامعیت محتوایی که دارد در مشارکت سیاسی، کنش ارتباطی سازنده‌ای دارد. یافته‌ها:نتایج بررسی‌ها نشان می‌دهد که نهج‌البلاغه با اشاره به پذیرش دو طرف یا چند طرف؛ اصل آگاهی و علم، لزوم پذیرش اختلاف اقوام و ملل و زبانها، امکان حصول تفاهم و وحدت و آزادی فکر و اندیشه، رعایت معیار حق و باطل، انتخاب راه به عنوان شرایط گفت‌وگوی مطلوب و نیز در نظرگرفتن اعتماد آفرینی و شایستگی سخن به عنوان مهم‌ترین عناصر و عوامل برقراری ارتباط، ظرفیت بسیار مناسبی را برای تحقق مشارکت سیاسی مطلوب فراهم می‌آورد.
پژوهشگران	فاطمه هدایتی عزیزی (نفر سوم)، سید ابراهیم حسینی بیجی کلا (نفر دوم)، حبیب اله حلیمی جلودار (نفر اول)