عنوان
|
بررسی میزان اسید اوریک سرم در بیماری پرهاکلامپسی و ارتباط آن با جهشهای rs2231142 و rs2231137 از ژن ABCG2
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
کلیدواژهها
|
پرهاکلامپسی، اسید اوریک، ژن ABCG2، پلیمورفیسم تک نوکلئوتیدی
|
چکیده
|
چکیده هیپراوریسمی یا افزایش اسید اوریک سرم یک رخداد رایج در حاملگیهای منتهی به پرهاکلامپسی (PE) است که از اوایل بارداری مشهود است. انتقال دهنده غشایی ABCG2 تأثیر بسیار قوی بر غلظت اوریک اسید سرم دارد. هدف از مطالعه ما بررسی ارتباط بین پلیمورفیسمهای rs2231142 G>T و rs2231137 C>T در ژن ABCG2 با ریسک ابتلا به PE بود. در مجموع 127 زن مبتلا به پرهاکلامپسی و 120 زن باردار نرمال برای این مطالعه انتخاب شدند و میزان اسید اوریک پلاسمای آنها توسط یک کیت تجاری اندازه گیری شد. پلیمورفیسمهای مذکور در ژن ABCG2 هم با روش PCR-RFLP تعیین ژنوتایپ شدند. در زنان سالم، سطح اسید اوریک سرم 48/1±78/4 میلیگرم در دسیلیتر بود. در زنان مبتلا به پرهاکلامپسی، سطح اسید اوریک سرم به طور قابل توجهی به 40/1±49/5 میلیگرم در دسیلیتر افزایش یافت (001/0p<). در مورد پلیمورفیسم rs2231142 G>T، تفاوت معنی داری در توزیع ژنوتیپی زنان سالم و زنان مبتلا به پرهاکلامپسی وجود نداشت (146/0=p). برای پلیمورفیسم rs2231137 C>T هم ارتباط معنی داری بین این پلی مورفیسم و ریسک پرهاکلامپسی وجود نداشت (768/0=p). نتایج بعدی نشان داد که پلی مورفیسم rs2231142 با اوریک اسید سرم در هر دو گروه سالم (r = 0.368، 001/0p<) و پرهاکلامپسی (r = 0.362، 001/0p<) مرتبط بود. بر اساس یافتههای ما، به نظر نمیرسد که پلیمورفیسمهای rs2231142 G>T و rs2231137 C>T ژنABCG2 با خطر PE ارتباط داشته باشد. با این حال، مطالعه بعدی با حجم نمونه بالاتر جهت دستیابی به نتایج دقیقتر لازم است.
|
پژوهشگران
|
محمد کریمیان (استاد مشاور)، علی طراوتی (استاد راهنما)، نسترن حسامی عزیزی (دانشجو)
|