|
عنوان
|
همکاری راهبردی ایران و چین در بستر ابتکار کمربند و راه
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
سیاست تحریمی، ایالات متحده آمریکا، نوواقعگرایی، جمهوری اسلامی ایران، تحریم اقتصادی،
|
|
چکیده
|
تبدیل شد. ایالات متحده آمریکا که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تمامی فرصتها و منافع خود رو در ایران از دست داد، از ابزارهای مختلف علیه نظام تازه تاسیس جمهوری اسلامی ایران بهره گرفت تا با سرنگونی نظام سیاسی، شرایط سیاسی موجود در ایران را به وضعیت سابق بازگرداند. در این مسیر از ابزارهای متنوعی نظیر عملیات روانی، فشار سیاسی، حمایت از گروههای تجزیه طلب، طراحی کودتای نظامی و غیره بهره گرفت. یکی از سیاستهای رایج غرب علیه جمهوری اسلامی ایران، تحریمهای مختلفی بوده است که طی چند دهه ادامه داشته است. دولتهای آمریکا از سیاست تحریم برای فشار بر دولت و ملت ایران بهره گرفتند و جناحهای سیاسی آمریکا بر موضوع تحریم ایران به عنوان یک راهبرد اساسی تاکید ویژه دارند. با استعانت از رویکرد تحلیلی توصیفی و منابع پژوهشی مترصد پاسخ به - سوال اصلی زیر هستیم: در زمینه عملکرد تحریمهای اقتصادی ایالات متحده آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران چه تفاوتی میان جناحهای سیاسی آمریکا )دولتهای اوباما و ترامپ( وجود دارد؟ فرضیه اصلی مطروحه به این قرار است که دموکراتها و جمهوریخواهان آمریکا مطابق با اهداف و منافع ملی آمریکا در سیاست تحریمی علیه جمهوری اسلامی ایران از استراتژی واحدی پیروی میکنند اما در نحوه بکارگیری تحریمها دارای تاکتیکهای متفاوتی میباشند. توجه به این نکته ضروری است که دموکرات در تحریمهای اقتصادی علیه ایران از قدرت نرم برای تغییر رفتار سیاسی و یا براندازی ایران استعانت میجویند و جمهوریخواهان از قدرت سخت و تهدیدهای نظامی برای تغییر رفتار ایران در روابط بینالملل بهره میگیرند. بنابراین، رویکرد دموکراتها در دولت اوباما، اجماعسازی در تحریمها و هوشمندسازی روند تحریمهای ایران است ولی جمهوریخواهان در دولت ترامپ، با نادیده گرفتن هنجارهای بینالمللی، به صورت یکجانبه و بدون حمایت همپیمانان خود بر سیاست تحریم تاکید داشتند.
|
|
پژوهشگران
|
رضا اختیاری امیری (استاد مشاور)، الهه نصرتی (دانشجو)، علی اکبر جعفری (استاد راهنما)
|