عنوان
|
بررسی فقهی و حقوقی نقش عرف در مصرف مسکرات (نگاهی به ماده 264 قانون مجازات اسلامی)
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
کلیدواژهها
|
مسکر، عرف ، مواد مخدر ، تزریق ، تدخین
|
چکیده
|
یکی از جرائمی که مورد اتفاق فقهای اسلام قرار دارد، شرب خمر است و نص صریح قرآن به این حکم دلالت دارد، اما مسئلهای که همواره در بین فقهای عامه و خاصه مطرح است آن است که مصادیق شرب خمر و آنچه موجب اجرای حد بر مرتکب میشود چیست؟ در میان اقسام مسکرات کدام موارد موجب حد شرب خمر میگردند؟ با توجه به مواد جدید زایل کننده عقل، ملاک و معیار برای تشخیص مسکر از دیدگاه عرف چیست؟ آیا شیوه استعمال هم در اجرا یا عدم اجرای حد تأثیر دارد؟ آیا از دید عرف، این جرم فقط از طریق نوشیدن صورت میگیرد یا استعمال از راههای دیگر نیز موجب ثبوت این حد است؟ با توجه به اینکه قانون مجازات جدید اسلامی مصوب 1392 در ماده 264 مصادیق جدیدی از شیوه استعمال همچون تدخین و تزریق را مطرح نموده و از سوی دیگر درباره مصادیق مسکرات ساکت است، بررسی فقهی و حقوقی نقش عرف در تشخیص مصادیق و شیوه استعمال مسکرات ضروری به نظر میرسد. نتیجه اینکه اولاً در مصرف مسکرات بین جامد و مایع فرقی نیست، ثانیاً صرف مصرف مسکرات مصنوعی موجب حد میگردد چه سبب مستی شود یا نشود، ثالثاً در شیوههای غیرمتعارف مصرف مسکرات، عرف بهعنوان مبناست.
|
پژوهشگران
|
علی قربانی (نفر چهارم)، اصغر عباسی (نفر سوم)، کیو مرث کلانتری (نفر دوم)، میثم موسی زاده (نفر اول)
|