عنوان
|
ماهیت زبان و مفردات آن در اندیشه امام محمد غزالی
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
کلیدواژهها
|
زبان، ماهیت زبان، محمد غزالی، دل.
|
چکیده
|
بیشتر پژوهش هایی که در مبحث «زبان» و نقش آن در حوزه متون عرفانی انجام گرفته، به بازتاب عینی زبان (تحقق آن در گفتار و نوشتار) پرداخته اند، مقوله ای که در واقع معرفت درجه دوم محسوب می شود. توجه به معرفت درجه اول که عبارت است از شناخت ماهیت خود زبان و تلقی هر فرد (عارف) از چیستی آن، که اغلب مغفول واقع شده، بسیار حائز اهمیت است؛ چراکه پیش از مرحله ثبوت و تحقق زبان، مقام اثبات و تلقی از زبان اصل است و پیش از آنکه زبان به مرز تحقق و ظهور برسد، نحوه تلقی و تقرر آن شکل می گیرد. یکی از عرفای اندیشمندی که درباب ماهیت زبان اندیشیده و در خلال آثارش درباب آن سخن گفته امام محمد غزالی است. این جستار، به شیوه توصیفی ـ تحلیلی، می کوشد در پرتو پاره ای از آرای زبان شناختی سوسوری به بررسی تلقی امام محمد غزالی از مقوله زبان و ماهیت آن (معرفت درجه اول)، و در ادامه به ظهور و تحقق زبان در قالب مفردات و کلیات (معرفت درجه دوم) بپردازد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که غزالی در تبیین مقوله زبان، هم در مقام فیلسوف، به چیستی و ماهیت زبان پرداخته است و هم از دیدگاه زبان شناس، به فرآیند تکوین زبان در صورت های گفتاری و نوشتاری و... توجه نشان داده است.
|
پژوهشگران
|
فرزاد بالو (نفر دوم)، مصطفی میردار رضایی (نفر اول)
|