رزیتا فتحی

زمینه و اهداف: امنتین-1 آدیپوکینی است که از بافت چربی احشایی ترشح می شود و حساسیت به انسولین را افزایش می دهد. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تأثیر تمرین استقامتی و مقاومتی بر سطوح پلاسمایی امنتین-1 در موش های صحرایی نر بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 24 سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار با میانگین وزنی 20±220گرم که تحت شرایط استاندارد (دما، چرخه روشنایی و تاریکی و دسترسی آزاد به آب و غذا) نگهداری شده بودند، به طور تصادفی به 3 گروه کنترل، تمرین مقاومتی و تمرین استقامتی تقسیم شدند. گروه تمرینی استقامتی، هشت هفته تمرین استقامتی را به طور فزاینده اجرا کرد (پنج جلسه در هفته دویدن بر روی تریدمیل، 60 دقیقه با سرعت 20 متر در دقیقه). گروه تمرین مقاومتی، 3 روز در هر هفته تمرین شامل بالا رفتن از یک نردبان با وزنه آویزان شده به دم موش ها را اجرا کردند. نمونه گیری قبل و پس از تمرینات برای اندازه گیری غلظت پلاسمایی امنتین-1، انسولین و گلوکز به عمل آمد. آزمون تحلیل واریانس یک طرفه برای آنالیز داده ها در سطح معنی داری 05/0>P مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که تمرینات استقامتی سطوح پلاسمایی امنتین-1 را به طور معنی دار افزایش داده و غلظت انسولین و گلوکز پلاسما را کاهش داد، درحالیکه در گروه تمرین مقاومتی تغییرات امنتین-1 و انسولین معنی دار نبود. نتیجه گیری: بر اساس یافته ها، تمرین استقامتی نسبت به تمرینی مقاومتی بر تغییرات امنتین1 موثرتر بود. هر دو نوع برنامه تمرینی از افزایش وزن که در گروه کنترل مشاهده شد جلوگیری کرد. بر اساس نتایج می توان نتیجه گیری کرد که امنتین-1 ممکن است در تاثیرات متابولیکی ورزش نقش داشته باشد اما برای اظهارنظر قطعی در این زمینه نیاز به تحقیقات بیشتری می باشد.