علی رضا صفرزاده

هدف: امنتین-1 آدیپوکینی است که به طور قابل ملاحظه ای، از بافت چربی احشایی نسبت به چربی زیر پوستی ترشح می­شود و حساسیت به انسولینی را افزایش می­دهد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تأثیر 8 هفته تمرین مقاومتی بر سطوح پلاسمایی امنتین-1 در موش­های نر مقاوم به انسولین بود. روش پژوهش:24 سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار با میانگین وزن23±161 گرم به طور تصادفی به 3 گروه تقسیم شدند: کنترل سالم­، کنترل مقاوم به انسولین و تمرین کرده مقاوم به انسولین (8 سر در هر گروه). پس از القای مقاومت به انسولین توسط فروکتوز 10درصد، برای 2 گروه کنترل مقاوم به انسولین و تمرین کرده مقاوم به انسولین خون­گیری از تمامی نمونه­ها صورت گرفت و سپس گروه تمرینی به مدت 8 هفته، هر هفته 3 روز به اجرای تمرین مقاومتی پرداختند. در اجرای پروتکل تمرینی از نردبانی استفاده شد که موش ها وزنه ها را با اتصال به دمشان از آن بالا می­بردند. بعد از اتمام دوره تمرینی غلظت پلاسمایی امنتین-1، انسولین، گلوکز و شاخص مقاومت به انسولینی (HOMA-IR) و همچنین نیم­رخ لیپیدی اندازه­گیری شد. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که 8 هفته تمرین مقاومتی موجب افزایش معنی دار سطوح پلاسمایی امنتین-1 و HDL-C در گروه تمرین کرده مقاوم به انسولین و همچنین کاهش سطوح پلاسمایی انسولین، گلوکز، کلسترول تام، LDL-C، تری گلیسیرید و شاخص مقاومت به انسولین گردید (0/05≥P). علاوه بر این، همبستگی مثبت و معنی­دار تغییرات سطوح پلاسمایی امنتین-1 با تغییرات سطوح HDL-C و ارتباط منفی و معنی­دار آن با تغییرات گلوکز، انسولین، LDL-C، کلسترول، تری­گلیسیرید و شاخص مقاومت به انسولین مشاهده شد (0/05≥P). نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که تمرینات مقاومتی سطوح پلاسمایی امنتین-1 را در موش­های مقاوم به انسولین افزایش و همسو باآن موجب بهبود نیم­رخ لیپیدی و متابولیکی می­شود.