موعودگرایی، یعنی گرایش به موعود و اعتقاد به ظهور مهدی(عج)، که از جمله معتقدات اصولی مذهب شیعه است؛ که پدید آمدن حکومت عدل جهانی را به دنبال دارد. از آنجا که نام آن منجی، در میان مسلمانان، «مهدی»(عج) است، این اندیشه را «اندیشه مهدویت» نامیده اند، هر چند سایر ادیان به آن اندیشه موعودگرائی، مصلح جهانی. و .. می گویند. مسلمانان و شیعیان موظف به شناخت و کسب معرفت به امام زمان خود هستند، که این شناخت، زمینه ساز معرفت و شناخت خداوند است. از این رو در این پژوهش با استفاده از چند منابع حدیثی چون: کمال الدین و تمام النعمه، تحف العقول، الخصال، دانشنامه امام علی و امام سجاد (ع) ، رساله حقوق امام و مسند امام سجاد (ع)، و همچنین دو منبع باارزش، نهج البلاغه و صحیفه سجادیه، برای شناخت اوصاف و سیمای امام زمان، به دنبال این سوال است که، موعودگرایی در کلام امام علی (ع) و امام سجاد(ع) چگونه تبیین شده است؟ با جمع آوری اطلاعات به روش توصیفی – تحلیلی، مبتنی بر ابزار کتابخانه ای و نرم افزار، و با استفاده از شرح ها، نتیجه ای که حاصل شد در 6 فصل بیان گردید، که از اهم نتایج اینکه: امام علی و امام سجاد (ع)، در توصیف سیما و اوصاف حضرت مهدی (ع)، با عناوینی چون: بقیه الله، نعمه الله، سراج منیرّ یعسوب الدین، ستاره آسمان، هادی وحی و قرآن، ناصر و مؤید دین، حبل الله، پناهگاه مومنان، عظمت عالمیان و... یاد کردند. در آخرالزمان، بشر به حوادث و فتنه هایی دچار می شود، که حضرت علی (ع) هم اشاره ای به این فتنه ها نموده، تا با آگاهی دادن منتظران عصر غیبت، وظیفه خود را بشناسند و گمراه نشوند. حکومت حضرت مهدی با دستاوردهایی چون: تربیتی، حکومتی، مدیریتی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی همراه است. در پایان هم به آسیب شناسی مباحث موعودگرایی و مهدویت، اشاره کرده و راهکارهایی برای تعلیم و ترویج فرهنگ مهدویت و انتظار ارائه می دهد.
