هدف این پژوهش این است که بررسی نماید آیا مدلی وجود دارد که بتواند بهتر از مدل قیمت گذاری دارایی سرمایه ای به تبیین مازاد پرتفوی بپردازد. برای این منظور ، کارایی مدل های پنج عاملی فاما فرنچ ، چهار عاملی کارهارت، سه عاملی فاما و فرنچ، سه عاملی چن و تک عاملی شارپ و رابطه بین عوامل ریسک مطرح در این مدل هابا مازاد بازده پرتفوی مورد بررسی قرار گرفت. برای آزمون فرضیه ها داده های شش متغیر اندهزه شرکت ، ارزش شرکت ، صرف ریسک بازار ، عامل تمایل به عملکرد گذشته (مونتوم) ، عامل سرمایه گذاری و عامل سودآوری برای 108 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زمانی 1386-1394 گردآوری و به روش داده های ترکیبی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. تحقیق حاضر با هدف ارزیابی توان تبیین مدل های فوق از منظر آزمون های مربوط به خطای پیش بینی که دقیق ترین آن آزمون ناهمگونی تئیل (u-THEIL) است طراحی و اجرا شده است.
