فرهاد ولی زادگان

هیپوکامپ، یک ساختار کلیدی در رفتار اضطراب و ذخیره حافظه برانگیخته است. در این تحقیق، دخالت سیستم گابائرژیک در ناحیهCA1 هیپوکامپ و میانکنش آن با مورفین در تعدیل این رفتارها، بررسی شدند. دستگاه ماز صلیبی بالاتر از زمینه برای سنجش رفتارهای شبه اضطرابی و حافظه مورد استفاده قرارگرفت. رت های نر نژاد ویستار برای این کار مورد استفاده قرار گرفتند. بیکوکولین (g/ratµ 1/0و2/0و4/0) و موسیمول ( µg/rat1و2و5) بصورت درون CA1 و مورفین( mg/kg4و5و6) بصورت درون صفاقی تزریق شدند.درصد حضور در بازوی باز( (%OAT، درصد حضور در بازوی بسته (%OAE) و فعالیت حرکتی(LOC)، بوسیله این تست رفتاری مورد سنجش قرارگرفت. به خاطرآوری حافظه 24ساعت بعد مورد سنجش قرارگرفت. تزریق درون صفاقی مورفین(mg/kg6) اثر ضد اضطراب داشت وسبب بهبود حافظه نشد. دوز بالای موسیمول(µg/rat 5) پارامترهای اضطراب را درمرحله تست کاهش داد و تاثیری بر حافظه نداشت. تزریق توامان موسیمول (µg/rat5) و دوز بی اثر مورفین پاسخهای اضطراب زدا را نشان دادند. تزریق درون CA1 بیکوکولین ( µg/rat4/0) ،%OAT را در مرحله تست کاهش داد که در این مورد حافظه بهبود پیداکرد. بکارگیری توامان بیکوکولین( µg/rat4/0) و مورفین(mg/kg 6) افزایش را در OAT% نشان داد .تغییرات معناداری در پارامترهای اشاره شده درفوق، در مرحله تست مجدد دیده شد. بکارگیری توامان دوز بی اثر مورفین (mg/kg4) و دوز موثر موسیمول( g/ratµ5 ( به همراه دوزبی اثربیکوکولین (g/ratµ 1/0) نشان داد، که موسیمول می تواند اثرات اضطراب زدایی را برگرداند. یافته ها نشان میدهد که سیستم های گابائرژیک و اپیوئیدرژیک تاثیرات مشابهی ولی بصورت مستقل بر حافظه و اضطراب در ناحیه CA1 دارند.