با توجه به وجود اطلاعات کم در باره روابط خانواده در زمان قرنطینه کرونا، پژوهش حاضر به دنبال شناخت تجربه زیسته اعضای هیات علمی و دانشجویان از روابط خانوادگی دوران قرنطینه کرونا می باشد. پژوهش حاضر کیفی و روش مورد استفاده پدیدار شناسی است. جامعه آماری شامل اعضای هیأت علمی و دانشجویان دانشگاه های مازندران، صنعتی بابل و علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری هستند. داده های کیفی با استفاده از مصاحبه نیمه ساختار یافته از 111 نفر که 54 نفر از دانشجویان، (دختر 22 نفر) و (پسر 32 نفر) در مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری، و 57 نفر از استادان، (اقایان 35 نفر) و (خانمها 22 نفر) بودند جمع آوری گردید. روایی پژوهش حاضر نیز به دلیل کیفی بودن، از دقت و صحت داده ها استفاده شد. چهار روش برای تأیید صحت و درستی داده ها استفاده گردید که عبارت است از؛ اعتبار، انتقال پذیری، قابلیت اطمینان و قابلیت تأیید. روش تجزیه و تحلیل داده ها در پژوهش حاضر، تحلیل مضمون (فراگیر، سازمان دهنده و پایه) بود. نتایج مضمون فراگیر روابط خانواده اساتید و دانشجویان در دوره کرونا در قالب 3 مضمون سازمان دهنده، و 19 مضمون پایه دسته بندی شد. 3 مضامین سازمان دهنده: صمیمیت بیشتر در خانواده، افزایش اختلافات خانوادگی، و علت افزایش اختلافات خانوادگی می باشد.
