از آنجایی که سیستم های هوشمند فناوری های نو تلقی می شوند و مدت کوتاهی است که در حوزه حمل و نقل شهری نقش آفرینی می کنند، لذا ابعاد تعامل میان حمل و نقل شهری و رشد هوشمند به اندازه کافی واضح نیست و نیاز است در این زمینه بررسی های بیشتری صورت گیرد. مسئله اصلی مورد بحث در این پژوهش ارزیابی رابطه میان شهر هوشمند و کاهش مشکلات حمل و نقل عمومی در شهر ساری است. نوع پژوهش کاربردی با روش توصیفی-تحلیلی می باشد. جهت گردآوری اطلاعات از روش کتابخانه ای و روش میدانی مانند پرسش نامه و مصاحبه استفاده شده است. جامعه آماری مورد نظر شامل مناطق سه گانه شهر ساری است و حجم نمونه با استفاده از روش کوکران 384 نفر به دست آمده است. برای تجزیه و تحلیل از آزمون های آماری استفاده شده است. با توجه به نتایج به دست آمده از آزمون کروسکال والیس در شهر ساری منطقه 2 بالاترین میانگین رتبه ها معادل 93/303 و منطقه 3 با 21/86 پایین ترین میانگین رتبه را بین مناطق سه گانه شهر ساری دارد. همچنین سطح معنی داری نشان می دهد که بین مناطق سه گانه شهر ساری از لحاظ شاخص هوشمندی تفاوت وجود دارد. نتایج آزمون T تک نمونه ای نشان می دهد که وضعیت هوشمندی در شهر ساری از نظر پاسخ دهندگان در وضعیت مطلوبی است. نتایج آزمون فریدمن نشان می دهد که پویایی هوشمند با 21/4 رتبه اول، حکومت هوشمند با 04/2 رتبه آخر را دارد. خروجی حاصل از ضریب همبستگی مجذور اتا نشان می دهد میان جنس، سطح تحصیلات، سن و اشتغال افراد و شاخص هوشمندی رابطه معناداری وجود دارد ولی میان وضعیت تاهل افراد و شاخص هوشمندی رابطه معناداری وجود ندارد. در نهایت نتایج آزمون رگرسیون لجستیک نشان می دهد که نسبت بخت ها در متغیر تحصیلات بالاتر از 1 است و از میان همه متغیر های مستقل تحصیلات با 37/1 بیشترین تاثیر را بر رضایتمندی شهروندان از حمل و نقل دارد.
