برنامه ریزی و طراحی شهرها براساس نیاز عابران پیاده از جمله رویکردهای جدیدی است که در فرآیند برنامهریزی شهرهای ایران کمتر بدان توجه شده است. در اغلب موارد، اولویت را به عبور وسایل نقیه داده میشود که ایمنی شهروندان را با خطر مواجه میکند. لذا تحقیق حاضر به منظور بررسی وضعیت ا یمنی پیادهروهای مجاور مراکز خرید با تاکید برپیاده مداری صورت پذیرفت. جامعه آماری تحقیق حاضر، کلیه بهره برداران خیابانهای قارن و فرهنگ ساری میباشد که با انتخاب تعداد نمونه، پرسشنامه تهیه و تکمیل گردید. جهت تجزیه و تحلیل دادههای جمع آوری شده از نرمافزار SPSS20 و آزمونهای تحلیل عاملی، فریدمن و آزمون t تک نمونهای استفاده شد. نتایج آزمون t نشان میدهد که میانگین نظرات اعلام شده با میانگین نظری عدد 3 اختلاف چندانی ندارد. بنابراین نشان میدهد که بهره برداران ایمنی لازم در مقابل وسیله نقلیه را ندارند. نتایج تحلیل عاملی نشان داد که در مجموع دو عامل ایمنی امنیت و تاثیر – حذف سیستم سواره بر افزایش ایمنی 927 / 53 درصد از کل تغییر پذیری متغیرها را شامل میشود. و در نهایت بر اساس آزمون رتبه بندی مولفههای ایمنی پیادهروهای مجاور مراکزخرید از طریق آزمون فریدمن مشخص شد مولفههای روشنایی کافی در شب و روز با رتبه میانگین 38 / 7 از بیشترین اولویت برخوردار بوده، مولفه وجود گذرگاههای عابر پیاده با رتبه میانگین 97 / 5 دررتبه دوم قرار دارند. بنابراین میتوان نتیجه گیری نمود که پیاده راه کردن مسیر درصورتی که عوامل ایمنی آن به درستی انجام شود میتواند در بالارفتن ایمنی تاثیربگذارد.
